Paragvajski rat – razlika između verzija

Na početku sukoba [[1865]], Paragvajske su snage napredovale na sjever u brazilsku provinciju [[Matu Grosu]] i južno u provinciju [[Rio Grandi du Sul]]. Logistički problemi i gomilanje savezničkih snaga, koje su uskoro nadbrojale paragvajske u omjeru od deset prema jedan, prisilili su Paragvajce da se povuku iza svojih granica. U junu [[1865]]. brazilska mornarica je potukla paragvajsku flotu na rijeci [[Parana (reka)|Parana]], blizu Argentinskog grada Korijentesa; do januara 1866, saveznici su blokirali sve rijeke prema Paragvaju. U aprilu Mitre je poveo savezničku invaziju u jugozapadni Paragvaj, ali je dvije godine sprečavan u napredovanju. Vođene su žestoke bitke; najznamenitija, u kojoj je Paragvaj (pod vođstvom hrabrog generala Hose Eduvigisa Diaza) kod Kurupaitija (''Curupayty'') u septembru 1866 izvojevao pobjedu, koja je zaustavila svaku dalju savezničku ofanzivu na godinu dana. Obje strane su u kampanji pretrpjele teške gubitke.

 

 

Paragvajci su bili fanatički odani Lopezu i ratnom naporu, što je rezultovalo njihovom borbom do krajnjih granica. Rat je potpuno uništio Paragvaj; njegovo prijeratno stanovništvo od otprilike 600.000 se do 1871. smanjilo na oko 221.000 od čega samo oko 28.000 muškaraca. Tokom sukoba Paragvajci nisu patili samo zbog rata nego i zbog neishranjenosti, bolesti i Lopezove diktature pod kojom su brojni mučeni i ubijeni. Argentina i Brazil su anektirali oko 140.000 kvadratnih kilometara paragvajske teritorije, Argentina je uzela veliki dio regije Misiones i dio [[Čako|Čaka]] između rijeka ''Bermejo'' i ''Pilcomayo''; Brazil je za osvojenu teritoriju povećao svoju provinciju Mato Groso. Obje su zemlje zahtijevale veliku odštetu (koja nikad nije plaćena) i okupirale Paragvaj do [[1876]].