Punski ratovi – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Vraćene izmene korisnika 109.92.201.224 na poslednju izmenu korisnika SieBot |
|||
Red 54:
Poljoprivreda je u Italiji propala, pa su Rimljani morali da zalihe hrane dopremaju sa Sardinije i Sicilije. Sardiniju su Kartaginjani napali 215. st. e., ali je mala rimska vojska bila dovoljna da odbije napad. Na Siciliji je 215. god. umro Hijeron II, pouzdani saveznik Rima, a sirakuško je kraljevstvo prešlo u ruke njegovog neiskusnog unuka [[Hijeronim (sirakuški)|Hijeronima]]. Mladi je vladar odmah prekinuo savez s Rimljanima, ali je bio ubijen pre no što je otpočeo ratovanje. Sirakužani su sada ukinuli monarhiju i vratili se republikanskom uređenju. Međutim, kada su Rimljani zapretili surovom kaznom, Sirakužani su odlučili da se odupru Rimljanima i da stoga moraju sarađivati s Kartaginjanima.
Rimska vojska i flota pod komandom [[Marko Klaudije Marcel|Marka Klaudija Marcela]], koje su se uskoro pojavile pred Sirakuzom, bile su potpuno ometene mehaničkim spravama koje je sirakuški matematičar [[Arhimed]] izumeo 213. godine za odbranu grada. U međuvremenu se pobuna protiv Rima proširila i na unutrašnjost ostrva, a kartaginska je flota zadobila kontrolu nad gradovima na južnoj obali. Konačno je 212. godine Marcel razbio odbranu Sirakuze te je, uprkos dolasku kartaginske vojske, 211. godine zauzeo ceo grad. Do kraja 210. godine cela je Sicila bila u rukama Rimljana.
Linija 90 ⟶ 73:
Kartaginjani su sada ponovo zatražili mir i prihvatili uslove koje je ponudio Scipion. Morali su da Rimljanima ustupe Hispaniju i mediteranska ostrva koja su još držali, da im predaju sve svoje ratne brodove, da u sledećih 50 godina plate odštetu od 10.000 talenata i da se odreknu svoje nezavisnosti u pitanjima rata i spoljne politike.
Tako se drugi punski rat, najveći rat u kome su se do tada borili kako Rim tako i Kartagina, završio punim trijumfom Rima, mada ne zbog bilo kakve greške u taktici Kartaginjana. Kartagina se mogla nadati da će pobediti jedino ako prodre u Italiju i upotrebi neprijateljeve resurse protiv njega samoga. Brilijantni je Hanibalov poduhvat u krajnjoj liniji pretrpeo neuspeh zbog rigorozne odlučnosti Rimljana i zbog gotovo neiscrpnog izvora vojnika koje je pružala italska konfederacija, koju ni porazi ni iscrpljujući ratni napori nisu uspeli da u potpunosti sruše. Mada su Rim i njegovi saveznici pretrpeli gubitke u visini od oko jedne petine odraslog muškog stanovništva, oni su nepokolebljivo nastavili borbu, iz godine u godinu regrutujući nove hiljade vojnika. Za Polibija, drugi punski rat je ilustrovao nadmoćnost jakog državnog ustrojstva Rima nad Hanibalovim individualnim
== Treći punski rat (149―146. st. e.) ==
| |||