|
[[Image:Djura_danicic.jpg|thumb|ĐuroЂуро DaničićДаничић]]
'''ĐuraĐuro Daničić''' (Đorđe J. Popović, [[4. april]] [[1825]], [[Novi Sad]] – [[17. novembar]] [[1882]], [[Zagreb]]), filolog, branilac [[Vuk Karadžić|Vukovih]] pogleda i veliki poštovalac njegovog rada, jedan od najznačajnijih radnika na proučavanju [[srpskohrvatski jezik|srpskohrvatskog jezika]].
== Život ==
ĐuraĐuro Daničić rođen je pod imenom Đorđe J. Popović, kao četvrti sin [[Novi Sad|novosadskog]] sveštenika Jovana Popovića, u [[Novi Sad|Novom Sadu]], [[1825]]. Prve škole učio je u [[Novi Sad|Novom Sadu]] i [[Požun|Požunu]], a pravne nauke u [[Pešta|Pešti]] i [[Beč|Beču]], gde je došao [[1845]]. Pod uticajem [[Vuk Karadžić|Karadžića]] i [[Franc Miklošič|Miklošiča]] počeo je da se bavi slovenskom [[filologija|filologijom]], kojoj je kasnije, a naročito proučavanju srpskog jezika, posvetio ceo život. Za vreme studija materijalno su ga pomagali [[Mihajlo Obrenović|Knez Mihajlo Obrenović]] i [[Jovan Gavrilović]]. Godine [[1856|1856.]] postao je bibliotekar [[Narodna biblioteka|Narodne biblioteke]] u Beogradu i sekretar [[Društvo srpske slovesnosti|Društva srpske slovesnosti]], a [[1859|1859.]] profesor [[Beogradski Licej|Liceja]] (Velike škole). Godine [[1865|1865.]] ostavio je profesuru, i na kratko vreme postao činovnik Uprave pošta, a [[1866|1866.]] otišao je u [[Zagreb]] za sekretara tada osnovane [[Jugoslovenska akademija znanosti i umjetnosti|Jugoslovenske Akademije]]. [[1873|1873.]] se vratio na katedru [[Srpski jezik|srpskog jezika]] u Veliku školu u [[Beograd|Beogradu]], predajući u njoj do [[1877]]. Otišao je zatim na odmor u Zagreb da produži rad na započetom velikom ''Rječniku hrvatskoga ili srpskoga jezika''. Na tom poslu ga je i zatekla smrt. NJegovo telo preneseno je novembra iste godine (1882) u Beograd i tu je sahranjeno na [[Markovo groblje|Markovom groblju]].
Svoje prezime zamenio je [[1847|1847.]] prezimenom Daničić, kojim se potpisao na prvom svom naučno-polemičkom radu ''Rat za srpski jezik i pravopis'', i pri tom prezimenu je posle stalno ostao.
== Reforma latiničnog pisma ==
{{main|Gajeva latinica}}
U svom započetom delu ''Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika'', Daničić je predložio reformu latiničnog pisma po ugledu na Vukovu reformu ćirilice, u kojoj bi se digrafi '''dj''', '''lj''', '''nj''', '''dž''' zamenili grafemama '''đ''', '''ļ''', '''ń''', '''ģ''', i time postigla puna kompatibilnost latinice sa ćirilicom, i izbegle nedoumice u kojima grafeme iz digrafa stoje jedna do druge, ali se posmatraju odvojeno (npr. ''nadživeti'', ''injekcija'', ''podjednako'' itd.).
|
