Jovan II Komnin – razlika između verzija

'''Jovan II Komnin''' ({{jez-grč|Ιωάννης Β΄ Κομνηνός}} rođ. [[13. 9.|13. septembra]] [[1087]]. - umro [[8. 4.|8. aprila]] [[1143]]. godine) bio je [[византијско царство|vizantijski]] car od [[1118]]. do [[1143]]. godine. Po rečima istoričara [[Nikita Honijat|Nikite Honijata]] Jovan II je bio najveći vladar iz dinastije [[Komnini|Komnina]].

Po dolasku na presto, Jovan II Komnin je odbio da [[Venecija|Veneciji]] potvrdi ugovor iz [[1082]]. kojim je car Aleksije I darovao mletačkim trgovcima do tada nezabeležene privilegije. Nakon kratkog i za Vizantiju razarajućeg rata, mletačko zauzimanje [[Krf|Krfa]]a je nateralo novog cara da obnovi privilegije Mlečanima [[1126]]. godine.

Slično ranijim vizantijskim vladarima i Jovan je morao da vodi istovremenu borbu na dva fronta, na istoku i zapadu. Na zapadu vizantijsko Podunavlje ugrožavali su polunomadski [[Pečenezi]], sve dok car nije odneo presudnu pobedu kod Beroje (danas [[Stara Zagora]] u [[Bugarska|Bugarskoj]]) [[1122]]. godine. Drugi problem po vizantijske interese na [[Balkan|Balkanu]]u predstavljala je sve moćnija [[Ugarska]]. Sam Jovan II bio je od [[1104]]. oženjen ugarskom princezom Piroškom-Irinom, ćerkom [[Ladislav I Sveti|Ladislava I]] ([[1077]] — [[1095]]). Kada je slepi Almoš, [[stric]] [[Stefan II (ugarski kralj)|Stefana II]] ([[1116]] — [[1131]]) prebegao na carsku teritoriju, Komnin je odbio da ga izruči. Stefan II je [[1127]]. odgovorio razaranjem vizantijskog [[Beograd|Beograda]]a, dok je njegov saveznik, raški [[veliki župan]] [[Uroš Vukanović|Uroš I]] [[1129]]. spalio vizantijsku ispostavu [[Stari Ras|Ras]]. Jovan II Komnin je ubrzo porazio [[Srbi|Srbe]] i naterao Uroša I da se vrati izvršavanju vazalnih obaveza prema carstvu. Mir sa Ugarskom sklopljen je [[1129]]. po uslovima povoljnim za Vizantiju, mada veze ugarskih [[Arpadovići|Arpada]] i raških [[Vukanovići|Vukanovića]] nisu prekinute. Kao i poraženi Pečenezi, i srpski zarobljenici su upotrebljeni kao vojni kolonosti naseljeni ovoga puta u okolini maloazijskog grada [[Nikomedija|Nikomedije]].

Već [[1121]]. Jovan je obnovio vizantijsku vlast nad jugozapadnom [[Mala Azija|Malom Azijom]]. Posle balkanskih pohoda, car se u periodu od [[1130]]. do [[1135]]. posvetio pohodima protiv [[Melitinski emirat|Melitinskog emirata]] na gornjem [[Eufrat|Eufratu]]u. Pohodi nisu doneli značajnija proširenja, ali su onemogućila dalja napredovanja [[Seldžuci|Turaka Seldžuka]]. Novi uspeh na istoku Jovan je ostvario [[1137]]. pokoravanjem Jermenske kneževine u [[Kilikija|Kilikiji]]. [[Jermeni|Jermenski]] knez [[Lav I (knez Kilikije)|Lav I]] i njegovi sinovi su [[1138]]. dovedeni u [[Istanbul|Carigrad]] kao zarobljenici i morali su da priznaju vizantijski suverenitet. Nakon toga, [[1137]]. godine knez latinske [[Kneževina Antiohija|Antiohijske kneževine]], [[Rajmund od Poatjea]], je prihvatio vrhovnu vlast vizantijskog cara. Jovan je [[1138]]. trijumfalno posetio [[Antiohija|Antiohiju]] i sa Rajmundom i [[Grofovija Edesa|edeskim grofom]] [[Žoselin II od Edese|Žoselinom II]] je krenuo u pohod protiv [[Sirija|sirijskih]] muslimana. Osvajanje novih gradova od [[Islam|muslimana]] bilo je važno za Jovana kome je u tom slučaju sledila direktna kontrola nad gradom Antiohijom. Međutim, pohod se pokazao neuspešnim i Rajmund je [[1142]]. odbacio preuzete obaveze prema caru.