[[Datoteka:Bundesarchiv_Bild_101III-Merz-025-18,_Russland,_Männer_der_Waffen-SS.jpg|mini|300px|Vafen-SS Pancergrenadiri iz 3. SS-pancer-divizije „Totenkopf“ na početku [[Bitka kod Kurska|Kurske bitke]]]]
Nemačka ofanziva na jugu, koju je predvodila nemačka 4. oklopna armija sastavljena od tri tenkovska korpusa, kojom je komandovao general-pukovnik [[Herman Hot|Hot]], imala je više uspeha. Napredujući sa obe strane gornjeg [[Severski Donjec|DonjecDonjeca]]a, na uskom koridoru, SS oklopni korpus i nemačka SS. oklopno-grenadirska divizija „Velika Nemačka“ probijale su se kroz gusta minska polja i preko uzvišenja u pravcu [[Obojan]]a. Žestok sovjetski otpor primorao je Nemce da promene pravac napredovanja sa istočnog na zapadni deo fronta, ali su nemački tenkovi napredovali 25 km u dubinu sve do susreta sa rezervom sovjetske 5. tenkovske armije izvan [[Prohorovka|Prohorovke]]. 12. jula se na ovom pravcu razvila velika tenkovska bitka u kojoj je učestvovalo preko hiljadu tenkova. Posle Drugog svetskog rata, [[Bitka kod Prohorovke]] proglašena je od strane ruskih vojnih istoričara za najveću tenkovsku bitku u istoriji. Novija istraživanja pružaju sasvim drugačiju sliku. Tenkovska bitka kod Prohorovke je zapravo bio haotičan i neuspeo napad oko 250 tenkova sovjetske 5. gardijske tenkovske armije na odbrambene položaje nemačkog II SS korpusa. Neustrašivi frontalni napad bio je neočekivan, ali i loše organizovan, zbog čega su ga nemačke jedinice uspešno razbile. Skoro svi sovjetski tenkovi na ovom delu fronta, oko 400 komada uništeni su tokom 12. jula. Nemci su izgubili neznatan broj tenkova, ali su gubici u pešadiji, koja se u bliskoj borbi sukobila sa ruskim tenkovima [[T-34]] bili značajni. Do kraja dana su obe strane bila toliko iscrpljene da je na ovom delu fronta došlo do smirivanja situacije. Bez obzira na loše napredovanje severnog kraka [[Erich von Manstein|Manštajn]] je odlučio da nastavi napad sa 4. oklopnom armijom. Međutim, bez obzira na sve, sposobnost Crvene armije da trpi velike gubitke u materijalu i ljudstvu i da nastavi da se bori dovela je do zaustavljanja nemačke ofanzive, iako su nemački gubici bili znatno manji od sovjetskih. Pod uticajem neuspele kontraofanzive na jugu, Crvena armija prešla je u ofanzivu na severu, kod Orelske izbočine, probila je nemačku liniju fronta i izbila u pozadinu nemačke 9. armije. Takođe, zabrinut zbog Savezničkog iskrcavanja na [[Sicilija|Siciliji]], 10. jula 1943. godine, Hitler je povukao II SS oklopni korpus sa južnog kraka Kurske izbočine čime je operacija Citadela okončana neuspehom.
Bitka kod Kurska podsećala je na bitke iz [[Prvi svjetski rat|Prvog svetskog rata]] - pešadija koja napreduje pod mitraljeskom vatrom i tenkovi koji napadaju na baterije protivtenkovskih topova. Najveći deo nemačke ratne opreme je bio nov i neproveren, a njihove posade nisu bile dovoljno obučene za rukovanje novim tipovima naoružanja. Jedinice opremljene novim teškim lovcima na tenkove tipa [[Elefant]], naoružanim sa odličnim nemačkim topom kalibra 88 mm nisu bile opremljene mitraljezom zbog čega su postajale laki plen pešadije ili su uništavane od strane sovjetskih protivtenkovskih topova postavljenih u formaciji u obliku potkovice koja je slabiji bočni oklop nemačkih oklopnih vozila izlagala njihovoj vatri. Ovi položaji su takođe bili zaštićeni malim rovovima za jednog ili dva vojnika koji su bili naoružani mitraljezima i protivtenkovskim minama, koji su onemogućavali nemačkoj pešadiji da napreduje uz svoje tenkove i da ih štiti od napada ruske pešadije. Kurska ofanziva je poslednja ofanziva koja se po svojim razmerama može meriti sa nemačkim ofanzivama tokom 1941 i 1942. godine. Posle ovog poraza Hitlerovo poverenje u njegove generale je značajno opalo. Njegovo mentalno zdravlje je takođe pretrpelo težak udarac što će se u velikoj meri odraziti i na strateške odluke koje je donosio do kraja rata.
