Hram Svetog Nikole, Vukovar – razlika između verzija

'''Saborna crkva Svetog Nikole''' u [[Vukovar|Vukovaru]]u je [[Srpska pravoslavna crkva|srpska pravoslavna crkva]], glavni i najveći hram Arhijerejskog namjesništva vukovarskog, jednog od tri namjesništva Eparhije osječkopoljske i baranjske Srpske pravoslavne crkve, posvećena prijenosu moštiju Svetog Nikolaja izgrađena je u periodu od [[1733.]] do [[1737.]] godine.

U to vrijeme postojala je i Eparhija vukovarska kojom je upravljao Episkop vršački Spiridon Štibica. Prema arhivskim spisima koje je blagoslovom Patrijarha srpskog Georgija Brankovića priredio i izdao protojerej Dimitrije Ruvarac, 1733. u varoši Vukovaru se nalazila "Crkva sasvim trošna, hoće da padne, prokisava, sagradjena oko 1690. godine. Sveštenik vukovarski tada beše Maksim Popović" Vukovarski Srbi su na mjestu svoje tadašnje crkve koja je bila izgradjena od drveta, izgradili novu crkvu od tvrdog materijala i kao prethodnu posvetili prijenosu moštiju Svetog oca Nikolaja. Ta prvobitna crkva, brvnara, osvještena je od Episkopa vršačkog i administratora Eparhije vukovarske Spiridona Štibice i imala je drvenu časnu trpezu, zatim krstionicu i ikonostas koji je brojao četiri velike prijestone ikone i 32 male. Kada se dogodio olujni vjetar koji je pogodio cijelo naselje 21.juna 1723. sa tadašnje stare crkve odnio je krov i toranj što je svakako ubrzalo gradnju velelepne crkve koju je osvještao Mitropolit [[Vićentije Jovanović]] i izdao odobrenje da se može sakupljati prilog za izgradnju današnje crkve.

== Hram u novijem razdoblju ==

U posljednjem ratu [[1991.]] crkva je pretrpjela teška razaranja kada su u unutrašnjosti crkve naoružane snage koje su se borile na hrvatskoj strani, u noći izmedju [[18.]] i 19. septembra [[1991.]] u crkvi aktivirali eksploziv što je izazavalo teška oštećenja unutrašnjosti, srušen je gornji dio zvonika, krovna konstrukcija i svod crkve. Unutrašnjost crkve je potpuno demolirana i izgorjela.<ref>http://www.gk-srbije-vukovar.hr/spomenici.html</ref>. Na sreću, uspjelo se prije rušenja spasti ikonostas crkve, na zamolbu episkopa Lukijana ikonostas crkve svetog Nikole skinut je u djelove kako bi se spasao od rata i prenesen je u [[Novi Sad]] te je tako ostao sačuvan. Obnova vanjskog dijela crkve završena je početkom [[2012.]] a atelje "Stanišić" je po originalnim nacrtima izradio nove vitražne prozore sa likovima svetitelja koji ponovno krase crkvu Svetog Nikole. Originalni [[ikonostas]] crkve koji je sačuvan i restauriran, i dalje se nalazi Pokrajinskom zavodu za zaštitu spomenika kulture u Novom Sadu te se čeka njegov povraćaj u Vukovar. Do povrata crkvenog ikonostasa, unutarnja obnova crkve još je u toku. U sklopu crkve je i sjedište Srpske pravoslavne crkvene opštine Vukovar. Prvu parohiju Hram Svetog Nikolaja vode protojerej-stavrofor Dušan Marković i đakon Goran Todorović. Služba se obavlja u zgradi Srpskog Doma pored crkve do potpune obnove hrama, u istoj zgradi nekada je bila prva srpska škola u gradu a danas sem crkvene službe, u Domu djeluju i mnoga društva od kojih je kao i nekada najznačajnije KUD "Javor". U tornju do kora nalazi se prostorija u kojoj se čuvaju crkvene knjige i stari uredski spisi od 1732.g. pa nadalje. Hram [[Svetog Nikole]] jedna je od najznačajnijih i najstarijih [[Barok|baroknih]] građevina [[Srbi|srpskih zajednica]] koje žive sjeverno od rijeke [[Sava|Save]]<ref>Konstrukcija poslijeratnog prostora:Simbolička izgradnja Vukovara, Mateo Žanić, Institutu društvenih znanosti Ivo Pilar, POLEMOS: časopis za interdisciplinarna istraživanja rata i mira, Vol.XI No.22 Srpanj 2008.</ref>, njezina obnova u potpunosti će oživjeti duhovni život pravoslavnih [[Srba]] na ovom području.<ref>Predstavljanje radova sa obnove ikonostasa pravoslavnih crkava Hrvatske (Dalja, Vukovara, Opatovca, Skradina, Branjine, Bobote i Koprivne, galerija Matice Srpske , Novi Sad, 23.januar 2012.</ref>

* [[Osječkopoljska i baranjska eparhija]]