Historija Sirije – razlika između verzija

Sirija je bila centar jedne od najstarijih civilizacija na svetu, što je potvrđeno velikim brojem arheoloških iskopa. [[1975]]. godine su započeta arheološka istraživanja oko grada Ebla na severoistoku Sirije. U tadašnjim istraživanjima otkriveno je naselje koje se protezalo od [[Crveno more|Crvenog mora]] do [[Turska|Turske]] i ka istoku do [[Mesopotamija|Mesopotamije]] u periodu od 2500 do 2400. pne. Naučnici veruju da je jezik kojim se govorilo u Ebli najstariji iz grupe [[semitski jezici|semitskih jezika]]. Gradovi takođe od arheološke važnosti su Mari, Ugarit i Dura Europos.

Siriju su okupirali brojni narodi, Kanaati, Jevreji, Arameni, Asirci, Vavilonci, Persijci, Grci, Armenijci, Rimljani, Vizantinci, Arapi, i jedan deo je osvojen od strane [[Krstaški ratovi|Krstaša]]. Sirija je, kao i ostatak regiona, bio pod viševekovnom kontrolom [[Osmansko carstvo|Otomanskog carstva]]. Današnja sirija je takođe bila jedan od centara osnivalja [[Hrišćanstvo|Hrinšćanstva]] - Sveti Pavle se preobrazio u Hrišćanina na putu u Damask i osnovao prvu hrišćansku crkvu u Antioku, antičkoj Siriji, a današnjoj Turskoj.

Otomanska kontrola nad Sirijom se završila kada su Arapi ušli u [[Damask]], pri samom kraju [[Prvi svetski rat|Prvog svetskog rata]], [[1918]]. godine. Nezavisno arapsko kraljevstvo Sirije je osnovano na čelu sa kraljem Fejsal iz Hašemit porodice, koji je kasnije postao kralj [[Irak|Iraka]]a. Njegova vladavina je okončata jula [[1920]]. godine kada su [[Francuska|francuske]] snage usšle u Siriju i uspotavile svoju vlast. Nakon bitke kod Mejsaluna 23. jula, između sirijske armije pod vođstvom Jusuf al-Azmeha i francuskih snaga, francuske snage su došle do Damaska i kralj Fejsal je zbačen sa vlasti. Period francuske vladavine je obeležen naglim porastom nacionalizma i brutalnom represijom, ali je ovaj period takođe video i modernizaciju infrastrukture.

Rane [[1976]]. godine građanski rat je izbio u susednom [[Liban|Libanu]]u u kojem su velike gubitke pretrpeli pripadnici Maroni Hrišćana. Sirija je poslala 40.000 svojih vojnika u [[Liban]] kako bi pomogli Hrišćanima, ali se uskoro i sama umešala u [[Libanski građanski rat]]. Sa ulaskom Sirije u sukob, počinje i tridesetogodišnje sirijsko prisustvo u Libanu. Narednih 15 godina građanskog rata, Sirija se borila za kontorlu nad Libanom, a u isto vreme ratovala sa Izraelom koristeći teritoriju Libana i libanske vojnike na jugu zemlje. Nakon završetka rata [[1990]]. godine, mnogi su videli prisustvo Sirije u [[Liban|Libanu]]u kao [[okupacija|okupaciju]]. Sirijske trupe su ostale prisutne u Libanu sve do [[2005]]. godine, nakon što je izvršen [[atentat|atentat]] na bivšeg premijera Rafik Haririja, i nakon što se se pojavila špekulacije da je Sirija imala udela u atentatu.

Nakon završetka rata u Libanu, smatra se da je oko milion Sirijanaca došlo u [[Liban]] u potrazi za poslom. Sirijski radnici su lakše nalazili zaposlenje od Palestinaca i samih Libanca, jer su Sirijanci bivali manje plaćeni. Neki su smatrali da je blagoslov Sirije uz koji je slala tako veliki broj svojih državnjana u susedni Liban bio još jedan pokušaj Sirije da kolonizuje Liban. [[1994]]. godine nakon pritisaka iz [[Damask|Damaska]]a, libanska vlada je odobrila izdavanje oko 200.000 libanskih pasoša sirijskim građanima koji su živeli tada u Libanu.