Episkop [[Domentijan]] je rođen u Sokobanji 24. oktobra 1872. godine (po [[Julijanski_kalendarJulijanski kalendar|starom kalendaru]]) od oca Krste, [[protojerej]]a i majke Mileve. Na [[krštenje|krštenju]] je dobio ime [[Dragutin]]. Osnovnu školu je završio u mestu rođenja, a četiri razreda [[gimnazija|gimnazije]] sa vrlo dobrim uspehom u [[Aleksinac|Aleksincu]]. Bio je u [[srodstvo|srodstvu]] sa [[Mitropolit beogradski Mihailo|mitropolitom Mihailom]] i po njegovoj želji je prvo stupio u [[seminarija|seminariju]] u [[Rusija|Rusiji]], a zatim je upisao [[Duhovna akademija|Duhovnu akademiju]] u [[Kijev]]u. Studije je završio [[1899]]. godine i vratio se u [[Srbija|Srbiju]] sa stepenom kandidata [[bogoslov]]a. Pre [[monašenje|monašenja]] bio je [[pisar]] u [[Šabac|šabačkom]] [[Duhovni sud|Duhovnom sudu]] i [[učitelj|nastavnik]] šabačke [[gimnazija|gimnazije]]. [[Monah|Monaštvo]] i monaško ime Domentijan primio je na dan Vozdviždenja (podizanja) Časnog Krsta - [[Krstovdan]] (14. / [[27. 9.|27. septembar]]) [[1903]]. godine, kada ga je episkop [[Eparhija šabačko-valjevska|šabački]] [[Patrijarh srpski Dimitrije|Dimitrije]] rukopoložio u [[Manastir Petkovica (Šabac)|manastiru Petkovica]] kod Šapca u čin [[đakon]]a, a sutradan i u čin [[prezbiter|prezvitera]]. Sledeće ([[1904]].) godine postavljen je za nastavnika i [[vaspitač]]a [[Bogoslovija Sveti Sava|Bogoslovije]] [[Sveti Sava]] u [[Beograd]]u. [[Profesor]]ski ispit je položio [[1905|1905.]] Radi specijalizacije crkvene [[arheologija|arheologije]] proveo je [[1906]]. nekoliko meseci u [[Leipzig|Lajpcigu]] i [[Berlin]]u ([[Nemačka]]). Na prolećnom zasedanju [[Sveti arhijerejski sabor|Svetog arhijerejskog sabora]] 1911. godine jednoglasno je izabran za episkopa niškog 19. aprila / [[2. 5.|2. maja]], [[hirotonisati|hirotonisan]] 24. aprila / [[7. 5.|7. maja]] i ustoličen u Nišu na prvi dan [[Sveta trojica|Sv. Trojice]] ([[Duhovi (praznik)|Duhova]]) 29. maja / [[11. 6.|11. juna]], 1911. godine. U toku svog kratkog delovanja na eparhiji zadobio je opšte poštovanje [[pastva|pastve]] i srpske [[javnost]]i<ref>„Preosvećeni g. Domentijan otpočeo je zidati na potpuno zdravoj podlozi i uspeh će poglavito zavisiti od [[moral]]nog kvaliteta podređenih mu činilaca, kojima on ima da operiše u svojim [[arhipastir]]skim [[kreacija]]ma. Mi mu iskreno želimo uspeha, jer uspeh njegov biće naš opšti uspeh.” (''[[Hrišćanski vesnik]]'' - dec. 1911. sv. 12, str. 767, Urednik: A. Obradović, Vlasnik: prota [[Aleksa Ilić (prota)|Aleksa Ilić]], Štamparija „[[Srbija]]”, [[Beograd]])</ref>. Prilikom obilaska bolesnika i ranjenika u [[Vojna bolnica Niš|niškoj vojnoj bolnici]] dobio je [[trbušni tifus|tifus]] i od njega umro 8. / [[21. 3.|21. marta]], 1913.<ref>„Tako su se brzo srušile sve nade, vezivane za čestitu, smernu i skromnu ličnost blaženopočivšeg episkopa Domentijana.” (Lit. 2, str.286)</ref> Sahranjen je 10. / [[23. 3.|23. marta]], u episkopskoj grobnici u [[Saborni hram u Nišu|niškoj Sabornoj crkvi]]. [[Opijelo|Opelo]] je činodejstvovao episkop šabački [[Sergije Georgijević|Sergije]].</br>
Iznad grobnice na južnom zidu hrama bila je spomen ploča od belog [[mramor|mermera]] visoka 65 sm. i široka 80 sm. U gornjem delu ploče bila je slika episkopa Domentijana ispod koje je pisalo: „Domentijan episkop niški / rođen 24. okt. 1872 - umro 8. marta 1913. / Spomen mu podiže mati Mileva”. Dva dana posle velikog požara ([[12. 11.|12. novembra]], [[2001]]. godine) ploča se raspala u prah.
