Deziderije – razlika između verzija

'''Deziderije''' (umro oko 786.) (također '''Daufer''', '''Dauferius''', u francuskom '''Didier''') bio je posljednji kralj [[Langobardsko kraljevstvo|Langobardskog kraljevstva]]. Poznat je uglavnom po vezi s [[Karlo Veliki|Karlom Velikim]], koji je oženio njegovu kćer i osvojio njegovo kraljevstvo.

 

Isprva kraljevski službenik s titulom ''dux Langobardorum et comes stabuli'' ("starješina konjušnice i vojvoda Langobarda"), što je izgleda služba slična suvremenoj franačkoj službi ''dux Francorum''. Kralj [[Aistulf]] proglasio ga je vojvodom od Rima i Bizanta novoosvojenih [[Istra|Istre]] i [[Toskana|Toskane]], a kraljem je postao nakon Aistulfove smrti 756. godine. U to vrijeme, Aistulfov prethodnik [[Ratchis]] napustio je svoje samostansko utočište [[Monte Cassino|Montecassino]] o pokušao oteti kraljevstvo, ali je Deziderije njegovu pobunu uz potporu pape [[Stjepan II.|Stjepana II.]] brzo ugušio. Na svojoj krunidbi, Deziderije je u zamjenu za papino priznanje obećao vratiti Svetoj Stolici mnoge otete gradove. No došao je u sukob s papom [[Stjepan III.|Stjepanom III.]] jer se ovaj usprotivio braku Deziderijeve kćeri s [[Karlo Veliki|Karlom Velikim]]. Nakon samo nekoliko vraćenih gradova, Deziderije je odustao od obećanja prethodnom papi.

 

Težeći kao i njegovi prethodnici širenju [[Langobardi|langobardske]] moći u [[Italija|Italiji]], došao je u sukob i s papinim južnim vojvodstvima. Iste godine Deziderije udružuje svoje i kraljevstvo svog sina [[Aldechis]]a. Vojvodu Beneventa Alboina i vojvoda Spoleta Liutpranda papa je međutim nagovorio na približavanje Francima i odstupanje od langobardske kraljevine, te su oni tako ušli pod zaštitu franačkog kralja [[Pipin Mali|Pipina]] <ref>PAUL., Ep. ad Pip.; Cod. Car., 15</ref>. 758. godine se beneventski vojvoda [[Liutprand (vojvoda)]], nakon stjecanja punoljetnosti buni i biva poražen, te njegovo vojvodstvo Deziderije dodjeljuje [[Arechis II.|Arechisu II.]] iste godine poražava i Alboina, preuzimajući i njegovo vojvodstvo.

 

Deziderije otima svećenika iz samostana sv. Vida na [[Eskvilin]]u. 31. srpnja 768. ga na brzinu proglašava papom. [[Protupapa Filip]] nije mogao biti priznat, te se isti dan povlači u svoj samostan i o njemu se više ništa ne zna.<ref>{{cite book|last=Reardon|first=Wendy J|title=The Deaths of the Popes. Comprehensive Accounts Including Funerals, Burial Places and Epitaphs.|publisher=McFarland|pages=59}}</ref>

 

Stjepan III. se 768. usprotivio braku Karla Velikog s Deziderijevom kćeri [[Desiderata|Desideratom]], ali se do svoje smrti 772. pomirio s Langobardima. No novi papa [[Adrijan I.]] protiv Deziderija je zatražio pomoć Karla Velikog, budući da je brak 771. godine između dinastija završio razvodom Karla Velikog i Desiderate, koja je poslana svome ocu.

Nadalje, Gerberga, udovica brata Karla Velikog Karlomana zatražila je Deziderijevu zaštitu nakon smrti svog supruga 771. Vjerojatno kao odgovor na Karlovu uvredu odbijanjem njegove kćeri, Deziderije priznaje Gerbergine sinove kao zakonite nasljednike i okreće se protiv pape Adrijana zbog njegovog odbijanja njihove krunidbe. U napadu na [[Pentapolis]], sastaju se u [[Thionville]]u Adrijanova, Deziderijeva i Karlova izaslanstva, te Karlo Veliki staje na papinu stranu.

Karlo Veliki preuzima titulu ''rex Langobardorum'', što je bio prvi put da germanski kralj uzima titulu kraljevstva koje je pokorio.

 

{{izvori}}

{{Commonscat|Desiderius}}