Apologetika – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Bot: mijenja Kategorija:Hrišćanska teologija u Kategorija:Kršćanska teologija |
m robot kozmetičke promjene |
||
Red 5:
Ovaj književni rod bio je relativno široko rasprostranjen. Jedan od prvih apologeta bio je [[Aristid (apologeta)|Aristid]], koji je na grčkom jeziku napisao „Apologiju", upućenu [[Antonin Pije|Antoninu Piju]]. Sredinom II v. pisao je [[Justin Filozof|Justin]], prozvan filozofom i mučenikom. Pored apologetskih dela Justin je napisao i niz rasprava protiv jeretika. Pred kraj II v. počela je književna delatnost najvećeg hrišćanskog apologeta i pisca — [[Tertulijan]]a, poreklom iz Rimske Afrike.
Najvažnija značajka apologetske literature su njezini adresati. Prijašnji se kršćanski spisi obraćaju kršćanskoj zajednici, a ovdje se prvi put kršćani pismeno obraćaju onima vani, sastavljaju spise koji kao svoje čitatelje imaju ljude koji nisu kršćani, koji su protivnici, pa čak i neprijatelji. Zato se apologije s mogu označivati također kao misionarska literatura.<ref> J. DANIÉLOU, ''Message évangélique et culture hellénistique aux IIe et IIIe siècles'', Paris [[1961]], str. 11.</ref> Druga je značajka te literature što se ona uglavnom obraća [[viša klasa|višim slojevima]] tadanjeg društva, intelektualcima, a naročito nosiocima [[vlast]]i, samim [[car]]evima. Apologetike su imale u neku ruku karakter »otvorenog pisma«, jer su namenjene za javno širenje i čitanje, a ne samo kao adrese caru koje bi mogle završiti »u košu« dvorske kancelarije. Ti spisi su bili slično kao savremeni manifesti koji se adresiraju na šefa države radi oslobođenja nekog političkog zatvorenika, a koji se ujedno pošalju novinama (J. Daniélou).
Pojava apologetske literature pokazuje da [[kršćani]] traže svoje mjesto u rimskom društvu, da žele biti prihvaćeni kao normalan i koristan dio, i gaje uvjerenje da je to moguće. Na rađanje takvog stava među kršćanima je utjecalo splašnjavanje nade u skori dolazak Kristov ([[paruzija|paruziju]]). Iskustvo da se paruzija još nije dogodila sililo je kršćane da razmišljaju o pravom značenju [[eshatologija|eshatološke]] nade, da učvrste organizaciju u Crkvi, i da traže stabilnije svoje mjesto unutar države i društva.<ref name="Šagi-Bunić"/>
Red 11:
Apologeti su, svojim pothvatom da pomoću filozofije učine kršćanstvo pristupačnim paganskim intelektualcima, pomerili u kršćanstvu naglasak na njegov intelektualni elemenat, i započeli proces koji je druge elemente gurao u drugi plan, a sve veću brigu posvećivao doktrinalnom elementu, što je vodilo u opasnost da se kršćanstvo prvenstveno shvaća kao jedna [[ideologija]].<ref name="Šagi-Bunić"/>
== Izvori ==
{{Izvori}}
== Vidi još ==
* [[Progoni hrišćana u Rimskom carstvu]]
* [[Rano hrišćanstvo i helenizam]]
| |||