Verzija na datum 14 mart 2010 u 11:45 uredi OC Ripper (razgovor \| doprinos) Birokrati, Administratori interfejsa, Administratori 279.275 izmena Nema sažetka izmjene ← Starija izmjena		Verzija na datum 14 mart 2010 u 11:52 uredi poništi OC Ripper (razgovor \| doprinos) Birokrati, Administratori interfejsa, Administratori 279.275 izmena Nema sažetka izmjene Novija izmjena →
Red 1: '''Spaljivanje knjiga i pokapanje učenjaka''' ({{zh\|t=焚書坑儒\|s=焚书坑儒\|p=Fénshū Kēngrú\|first=t}}) je izraz kojim se u [[Historija Kine\|historiji Kine]] opisuje period na kraju [[dinastija Qin\|dinastije Qin]] koji je trajao od [[213. pne.]] do [[206. pne.]] odnosno ~~događaji~~[[čistka]] tokom ~~kojih~~koje je došlo do nestanka tadašnjih [[Sto škola mišljenja]], koji su zamijenjeni [[Legalizam (kineska filozofija)\|legalizmom]] kao jedinom dozvoljenom filozofijom u tadašnjoj kineskoj državi. Iako je dinastija Qin brzo nakon toga propala, a zajedno s njom bio odbačen i legalizam, ti su događaji imali značajne posljedice po kinesku historiju, s obzirom da se od ranijih filozofskih tradicija najočuvanije bilo [[konfucijanstvo]] koje će dominirati Kinom sljedećih nekoliko vijekova, dok su njemu suparničke ideologije iščezle. Glavni pokretač progona bio je [[Li Si]], prvi [[kancelar Kine]], odnosno premijer cara [[Qin Shi Huang]]a koji je 221. pne. ujedinio Kinu, pokorivši dotadašnjih [[Sedam zaraćenih država]]. Ubrzo nakon ujedinjenja, car i Li Si su započeli opsežne mjere s ciljem da političko jedinstvo upotpune s kulturnim, pa su tako carskim ukazima uvođeno jedinstveno [[kinesko pismo]], jezički standardi, valuta i sistem mjera. Li Si je, međutim, smatrao da se u tom smislu mora ići još dalje, odnosno da se politička stabilnost države mora ojačati uklanjanjem [[sloboda govora\|slobode govora]], jer je, po njegovom mišljenju, tadašnja kineska [[inteligencija (klasa)\|inteligencija]] kroz kritiziranje vlasti potpirivala pobune. Godine [[213. pne.]] Qin Shi Huang je odlučio poslušati svog premijera te je naredio da se zabrane sve filozofije osim legalizma; učenjaci ih više nisu smjeli poučavati, a knjige sa zabranjenim filozofskim sadržajima su spaljene. Isto je učinjeno s [[historiografija\|historijskim]] knjigama, za koje se Qin Shi Huang brinuo da bi mogle ugroziti legitimitet njegove dinastije; one su zamijenjene historijskim knjigama koje je dao napisati sam Qin Shi Huang. Među žrtvama nove politike su se našla i tadašnje klasične kompilacije [[kineska književnost\|kineske književnosti]] kao ''[[Knjiga pjesama (kineska)\|Klasici poezije]]'' i ''[[Knjiga historije (Kina)\|Klasik historije]]''. Li Si je odredio da se primjerci svih tih knjiga prikupe od strane lokalnih vlasti i potom spale; svatko tko ih bude citirao bude osuđen na smrt zajedno sa članovima svojih porodica, a funkcionari koji bi odbili izvršiti te mjere budu poslani na prisilni rad na [[Veliki kineski zid\|Velikom zidu]]. Jedine stare knjige koje se u Kini smjelo sačuvati bili su priručnici o [[medicina\|medicini]], [[poljoprivreda\|poljoprivredi]] i [[proricanje\|proricanju]]. ==V. također==

Spaljivanje knjiga i pokapanje učenjaka – razlika između verzija