Wikipedija

Stefan Lazarević – razlika između verzija

Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Red 133:
=== Napad na Brankoviće i bitka kod Gračanice ===
{{Glavni članak|Zemlja Brankovića|Gračanička bitka}}
Despot Stefan je požurio sa [[Lezbos]]a kod svoga zeta [[Đurađ II Balšić|Đurđa II Balšića]], gospodara [[Zeta (država)|Zete]]. Od njega je dobio nešto vojske, a uspeo je da dojavi i majci, kneginji Milici, da i ona sakuplja vojsku. Istovremeno je i Mara Branković sakupljala vojsku kako bi pomogla svoje sinove.<ref name="Fajfrić-Brankovići" /> Krajem oktobra 1402. godine, Stefanova vojska je krenula u napad na ostatke zemlje Brankovića. On se iz [[Bar (Crna Gora)|Bara]], preko zemlje [[BalšićiSkadar|BalšićaSkadra]] i [[Mletačka republika|mletačkih poseda]], uputio preko [[Skadar|Skadra]] ka Kosovu. Izbegavajući glavne putne pravce koje su kontrolisali njegovi protivnici, Stefanove snage su stigle do [[Manastir Gračanica|Gračanice]] i 21. novembra je kod obližnjeg Tripolja, došlo do bitke usa kojoj su snagesnagama Brankovića, ojačaneojačanim otomanskim odredima, poražene.<ref name="Andrija" />.
 
[[Datoteka:Vuk Branković.jpg|minijatura|Nepokorni gospodar Kosova [[Vuk Branković]], kojeg su ubili Turci, dodelivši Lazareviću [[Zemlja Brankovića|njegove zemlje]].]]
 
[[Datoteka:Male e grurë - Graçanicë.jpg|thumb|Polje kod Gračanice, poprište bitke Lazarevića i Brankovića.]]
Stefan je svoju vojsku, kojoj su se priključili i odredi koje je poslala njegova majka kneginja Milica, pred početak bitke podelio na dva dela, kao što su uradili i njegovi protivnici. Veći deo trupa, stavio je pod komandu svog brata [[Vuk Lazarević|Vuka]] i usmerio ih protiv snaga kojima je komandovao [[Đurađ Branković]], dok je on, sa manjim delom vojske, napao otomanske odrede. Deo snaga pod njegovom komandom je odneo pobedu, a otomanski vazal [[Cezar (titula)|cezar]] [[Uglješa Vlatković]] je tokom bitke prešao na njegovu stranu<ref name="ISN" />. Kao nagradu, Stefan mu je ostavio vlast nad njegovim posedima [[Vranje]]m, [[Inogošt]]em (''[[Surdulica]]'') i [[Preševo]]m{{Napomena|Otac cezara Uglješe Vlatkovića, bio je [[sevastokrator]] [[Vlatko Paskačić]], gospodar [[Slavište|Slavišta]], [[Vranje|Vranja]], [[Inogošte|Inogošta]] i [[Preševo|Preševa]].}} a te oblasti su priključene despotovini.
 
Glavnina severnih snaga, kojom je komandovao Vuk Lazarević, poražena u borbi sa vojskom koju je predvodio [[Đurađ Branković]]. Lazarevići"''A sumlađi sebrat poslenjegov bitkepođe povuklida uudari na svoga nećaka (Đurđa Brankovića), koga (Vuka) hrišćanska vojska razbivši gonjaše''" ([[tvrđavaKonstantin NovoFilozof]])<ref name="Fajfrić-Brankovići" /> U ovoj bici Đurađ Branković se iskazao kao sposoban vojskovođa. Despot Stefan je nakon bitke sa bratom pobegao pred Đurđem u Brdo|utvrđeno [[Novo Brdo]].<ref name="Fajfrić-Brankovići" /> "''Stefan se zbog toga veoma prestrašio i smesta skrenuo prema Novom Brdu, a odatle produžio u komesvoju zemlju''..." (Mavro Orbin).<ref name="Fajfrić-Brankovići" /> Nakon bitke je došlo do svađe između Stefana i Vuka. Despot je mlađem bratu prebacio nepoznavanje ''ratne veštine i gubitke u ljudstvu''.<ref name="ISN" />
 
StefanovaStefanovo delimičnaizvlačenje pobedaiz bitke kod Tripolja omogućilo mu je omogućila da povrati vlast i uticaj u Srbiji. Borba sa Brankovićima nije bila završena, čak je dodatno zakomplikovana sukobom između Stefana i Vuka. Njegov mlađi brat je u [[leto]] [[1403]]. godine napustio Srbiju<ref name="Andrija" /> i uputio se kod Sulejmana, da od njega zatraži vojsku kojom bi starijeg brata primorao da mu ustupi deo države na upravu. Njega je u tome pokušala da spreči [[milica Hrebeljanović|njihova majka]], koja je krenula za njim. Tokom svog boravka na Sulejmanovom dvoru ona je uspela da, pre oktobra 1404. godine<ref name="Andrija" /><ref name="ISN" />, pomiri braću, a pošlo joj je za rukom i da izgladi odnose između Stefana i Sulejmana. Sam Stefan je tokom te i naredne godine nastojao da izbegne neprijateljstava prema Osmanlijama<ref name="ISN" />.
 
Tokom 1403. godine, Sulejman je u [[Galipolje|Galipolju]] zaključio sporazum sa nizom [[Hrišćanstvo|hrišćanskih]] država ([[Vizantijsko carstvo|Vizantija]], [[Đenova]], [[Mletačka republika|Mlečani]], [[Vitezovi Hospitalci|Jovanovci]] i [[Vojvodstvo Naksos|Naksos]]) na [[Balkansko poluostrvo|Balkanu]], kojim je nastojao da obezbedi svoje posede u Evropi i započne ofanzivu protiv braće u [[Mala Azija|Maloj Aziji]]. Vizantija je ovim sporazumom prestala da bude otomanski vazal i oslobodila se obaveze da sultanu plaća [[harač]]<ref name="GO" />, dok je u teritorijalnom smislu povratila [[Solun]] sa okolinom i niz gradova na obali [[Mramorno more|Mramornog]] i [[Crno more|Crnog mora]]. Jedna od odredbi sporazuma odnosila se i na Stefana. On je zadržavao svoje dotadašnje posede, uz obavezu da i dalje plaća harač i šalje sultanu vazalne odrede, iako više nije bio u obavezi da ih sam predvodi<ref name="ISN" />.
Izvor: https://sh.wikipedia.org/wiki/Stefan_Lazarević