'''Partizanski film''' je naziv za specifični (pod)[[žanr]] [[igrani film|igranog]], odnosno [[ratni film|ratnog filma]] koji se razvio u [[SFRJ|socijalističkoj Jugoslaviji]]. Karakteristike su mu bile da je radnjom bio smješten u [[Drugi svjetski rat u Jugoslaviji|JugoslavijaJugoslaviju u periodu drugog svjetskog rata]], odnosno prikazivao aktivnosti [[NOVJ|partizana]], po čemu je i dobio svoje kolokvijalno ime. Ispočetka zamišljen isključivo kao [[propaganda|propagandno]] sredstvo tadašnjeg režima, koga je veličao i opravdavao podsjećajući publiku na dramatične okolnosti njegovog dolaska na vlast, s vremenom je, zahvaljujući labavljenju cenzure i večoj izloženosti uticajima [[Hollywood]]a i drugih svjetskih kinematografija dobio nešto komercijalnije sadržaje - uz manje inzistiranja na sirovoj ideološkoj propagandi, a više na akciji i humoru - te razvio vlastitu ikonografiju i neslužbena "pravila" poput [[SAD|američkog]] [[western]]a i japanskog [[Jidaigeki]]ja. S vremenom su se partizanski filmovi počeli snimati ne samo za domaću, nego i za stranu publiku, pri čemu je najveći uspjeh postignut u zemljama Trećeg svijeta i onima koji iz ideoloških razloga nisu smjeli uvoziti američke i druge zapadne filmove. Kao karakteristični primjer se navodi ''[[Valter brani Sarajevo]]'', koji je po nekim statistikama zahvaljujući prikazivanju u tadašnjoj [[NR Kina|Kini]] bio najgledaniji film svog vremena. Iz tog perioda potiče i neslužbeni naziv ''gibanica vestern'', koji se, međutim, nije uvriježio.
Dok je s jedne strane kod partizanskog filma bila primjetna komercijalizacija, pa i povlađivanje trendova popularne kulture - za što su najkarakterističniji primjer ''[[Otpisani]]'' 1970-ih - dio filmaša je žanr koristio kako bi se kroz njega kritički govorilo o tadašnjem jugoslavenskom režimu. U tome je najdalje otišao film ''Zaseda'' iz 1969. godine.
