Gravitaciono polje – razlika između verzija

'''Gravitaciono polje''' je materijalni posrednik preko kojeg se prenosi [[gravitacija|gravitaciono]] delovanje ([[Njutnov zakon gravitacije|gravitaciona sila]]) sa jednog na drugo telo. U skladu sa klasičnom (Njutnovom) mehanikom intenzitet, pravac i smer gravitacionog polja opisani su vektorskom fizičkom veličinom '''G''' koja nosi naziv jačina gravitacionog polja i brojno je jednaka jačini gravitacione [[sila|sile]] koja deluje na telo jedinične [[masa|mase]] koje se nalazi u datoj [[Tačka (geometrija)|tački]] gravitacionog polja (G=F/m).<ref>{{Cite book |title=General relativity from A to B |author=Robert Geroch |publisher=University of Chicago Press |year=1981 |id isbn =ISBN 0-226-28864-1 |url=http://books.google.com/books?id=UkxPpqHs0RkC&pg=PA181|pages=181-}}</ref>

U [[klasična mehanika|klasičnoj mehanici]] polje nije realni entitet, nego [[Modelovanje|model]] koji opisuje [[gravitacija|gravitaciju]]. Polje može da bude određeno koristeći [[Njutnov zakon gravitacije]]. Kad je definisano na taj način, gravitaciono polje oko čestice je [[Vektorski prostor|vektorsko polje]] koje se u svakoj tački sastoji od [[vektor]]a usmerenog direktno ka čestici. Magnituda polja u svakoj tački se izračunava primenom univerzalnog zakona, i predstavlja silu po jedinici mase na svakom objektu u toj tački prostora. Pošto je polje sila konzervativno, postoji skalarna potencijalna energija po jedinici mase u svakoj tački u prostoru asociranom sa poljem sila. To se naziva [[Potencijalna energija|gravitacionim potencijalom]]<ref>Dynamics and Relativity, J.R. Forshaw, A.G. Smith, Wiley, 2009, c ISBN 978 0 470 01460 8</ref>. ''Jednačina polja'' je: <ref>Encyclopaedia of Physics, R.G. Lerner, G.L. Trigg, 2nd Edition, VHC Publishers, Hans Warlimont, Springer, 2005</ref>

Ovaj problem, međutim, sa uspehom će znatno kasnije rešiti [[Albert Ajnštajn]], oslanjajući se na tekovine nove [[Neeuklidska geometrija|neeuklidske geometrije]] koja je nastala tokom [[19. vek]]a, zahvaljujući naporima pre svega matematičara [[Nikolaj Lobačevski|Nikolaja Lobačevskog]], [[Bernhard Riman|Bernharda Rimana]], [[Feliks Klajn|Feliksa Klajna]] kao i [[Anri Poenkare|Žila Anrija Poenkarea]].<ref>{{Cite book |title=Einstein's general theory of relativity: with modern applications in cosmology |author=Øyvind Grøn, Sigbjørn Hervik |publisher=Springer Japan |year=2007 |id isbn =ISBN 0-387-69199-5 |url=http://books.google.com/books?id=IyJhCHAryuUC|pages=256-}}</ref><ref>{{Cite book |title=A short course in general relativity |edition=3 |author=J. Foster, J. D. Nightingale |publisher=Springer Science & Business |year=2006 |id isbn =ISBN 0-387-26078-1 |url=http://books.google.com/books?id=wtoKZODmoVsC|pages=55-}}</ref>

Ajnštajn je mehanizam delovanja [[Njutnov zakon gravitacije|gravitacione sile]] i gravitacionog polja objasnio tako što je ovu silu „geometrisao“, odnosno doveo je u vezu sa zaključcima koji slede iz [[postulat]]a i [[teorema]] neeuklidske geometrije. Masivna nebeska tela svojom masom menjaju svojstva okolnog prostora, koji tada više nije „ravan“ ili [[Euklidova geometrija|euklidski]] nego „zakrivljen“ ili neeuklidski prostor. U takvom, zakrivljenom prostoru druga tela (kao i [[svetlost]]) moraju da odstupaju od pravolinijske putanje prostiranja ili da se pravolinijski [[ubrzanje|ubrzavaju]] u pravcu izvora gravitacionog polja, što mi opažamo kao delovanje gravitacione sile. Ajnštajn je, dakle, kretanje tela u polju gravitacionih sila objasnio kao vrstu slobodnog ili inercijalnog kretanja tela bez uticaja bilo kakvih sila, ali u prostoru gravitacionog polja koji je zakrivljen, a ne ravan, pa je prema tome moguće da u njemu ni inercijalno kretanje ne mora više da bude ravnomerno pravolinijsko kao što je to bio slučaj u klasičnoj, Njutnovoj, mehanici. U prilog tvrdnji da je kretanje u gravitacionom polju inercijalno ili slobodno, između ostalog, može se navesti i činjenica da kada na telo deluje samo gravitaciona sila, to dejstvo je neosetno (bestežinsko stanje). To je isto kao kada na telo ne bi delovala nikakva sila, odnosno kada bi se ono nalazilo u stanju inercijalnog kretanja u prostoru bez gravitacionog polja.

Ovo Ajnštajnovo objašnjenje gravitacije nastalo je, inače, kao plod njegovih napora da proširi princip relativnosti sa [[inercija]]lnih sistema referencije na neinercijalne ili ubrzane sisteme, odnosno da uopšti rezultate do kojih je došao stvarajući svoju [[Specijalna teorija relativnosti|Specijalnu teoriju relativnosti]] i tako stvori jednu [[Opšta teorija relativnosti|Opštu teoriju relativnosti]]. U ovoj teoriji gravitaciono polje je određeno kao rešenje [[Ajnštajnove jednačine polja|Ajnštajnovih jednačina polja]]:<ref>Gravitation, J.A. Wheeler, C. Misner, K.S. Thorne, W.H. Freeman & Co, 1973, ISBN 0-7167-0344-0 </ref>

* {{Cite book |ref= harv|title=General relativity from A to B |author=Robert Geroch |publisher=University of Chicago Press |year=1981 |id isbn =ISBN 0-226-28864-1 |url=http://books.google.com/books?id=UkxPpqHs0RkC&pg=PA181|pages=181-}}

* {{Cite book |ref= harv|title=Einstein's general theory of relativity: with modern applications in cosmology |author=Øyvind Grøn, Sigbjørn Hervik |publisher=Springer Japan |year=2007 |id isbn =ISBN 0-387-69199-5 |url=http://books.google.com/books?id=IyJhCHAryuUC|pages=256-}}

* {{Cite book |ref= harv|title=A short course in general relativity |edition=3 |author=J. Foster, J. D. Nightingale |publisher=Springer Science & Business |year=2006 |id isbn =ISBN 0-387-26078-1 |url=http://books.google.com/books?id=wtoKZODmoVsC|pages=55-}}