Seneka – razlika između verzija

Seneka u rimskoj književnosti predstavlja vrhunac tzv. "novog stila", koji obilježavaju česte [[Antiteza|antiteze]], kratke i britke poante i sentencije te isjeckanost izričaja, a koji je u Rim prenesen kao jedna varijanta kićenog [[Azijanizam|azijanskog]] stila što su ga prakticirali grčki retori. {{sfn|Budimir|Flašar|1991|loc=str. 459}} Kao i u životu, tako je i u svojim djelima Seneka težio za vanjskim efektima, pa se često ima dojam – osobito u ranijim djelima – da više brine o poentiranom izrazu ili patetičnoj deklamaciji nego o sadržaji misli koje pripovijeda.{{sfn|Budimir|Flašar|1991|loc=str. 460}} No, privlačnost njegovog opusa velikim dijelom leži upravo u pojedinostima i antitezama.{{sfn|Budimir|Flašar|1991|loc=str. 461}}