Egipatski Kedivat – razlika između verzija

U vreme Ismailove vladavine, evropski činovnici, vaspitači, savetnici i vojnici masovno su pristizali u Egipat. Stranci su imali povlašćeni položaj; bili su oslobođeni od visokih poreza, za njih su formirani posebni sudovi i sl. To je dovelo do guranja Egipćana u stranu, a istovremeno i do pojave egipatskog nacionalizma. Rezultat je bio nacionalistički [[Aḥmed_Urabi#Urabijev_ustanak|Urabijev ustanak]] [[1881]]. godine. [[Treća Francuska Republika|Francuska]] se povlači, a [[Ujedinjeno Kraljevstvo Velike Britanije i Irske|Velika Britanija]] je odlučila da vojno interveniše. Dana [[11. jul]]a [[1882]]. [[Royal Navy|Britanska mornarica]] [[bombardovanje|bombardirala]] je [[AleksandijaAleksandrija|Aleksandriju]], i nakon četiri dana zauzela grad. Nakon pobeda u [[Bitka kod Tel el Kabira|Bitci kod Tel el Kabira]] ([[Garnet Wolseley]] i [[AhmedAḥmed Urabi]]) [[Ujedinjeno Kraljevstvo Velike Britanije i Irske|Velika Britanija]] je zagospodarila Egiptom. Strateška važnost [[Sueski kanal|Sueskog kanala]] bila je prevelika da bi Britanci mogli tolerisati nezavisnost Egipta. Vlada u [[London]]u je, nakon izvesnih nedoumica, odlučila da u Kairu postavi generalnog konzula. On bi trebalo da vlada Egiptom u ime Britanaca. Egipat se sada nalazio u paradoksalnoj situaciji. Zvanično je i dalje bio deo [[Osmansko Carstvo|Osmanskog carstva]], ali je njime upravljao [[kediv]] (vicekralj) nezavisan od [[Istanbul]]a koji je, zapravo, bio pod političkom i vojnom kontrolom [[Ujedinjeno Kraljevstvo Velike Britanije i Irske|Velike Britanije]].