Banjica – razlika između verzija

{{Drugo značenje 2značenje2|Banjica}}

Banjica je pre [[Drugi svjetski rat|Drugog svetskog rata]] bila selo u široj okolini [[Beograd]]a, naseljeno u ranom [[19. vijek|-{XIX veku}-]] od doseljenika iz jugoistočne [[Srbija|Srbije]] koji su došli posle [[Drugi srpski ustanak|Drugog srpskog ustanka]]. Do [[Drugi svjetski rat|Drugog svetskog rata]] Banjica je bila mirno poljoprivredno selo sa relativno malim brojem stanovnika. Od samog nastajanja ovo naselje čine familije Ristić, Marković, Ilić i Živković. Zbog brojnih podzemnih termo-mineralnih voda, ovo selo dobija naziv Banjica. Pisani tragovi govore o preko hiljadu raznolikih izvora vode na teritoriji današnje Banjice. Podatak koji govori o razvijenosti sela Banjica je svakako onaj koji govori da je 1901. godine u Paunovoj ulici, nedaleko od Paun česme postojala prva linija za rashlađivanje mleka u tadašnjoj Kraljevini. U toku Drugog svetskog rata dolazi do formiranja nacističkog koncentracionog logora, Banjičkog logora, na mestu gde se danas nalazi Vojno-medicinska akademija. Posle rata dolazi do urbanizacije, i izgradnje velikih stambenih blokova i solitera koji potpuno menjaju Banjicu. Izgradnja ovog danas velikog naselja nije trajalo dugo, ali je ipak pokupila brojna priznanja iz oblasti arhitekture. Jedne od zgrada koje su se okitile zvanjem nekada najmodernije, bile su Vojno-medicinska akademija, i [[OŠ Borislav Stanković (Banjica)|osnovna škola Borislav-Bora Stanković]]. No, ovakva brza gradnja dovela je do iscrpljivanja prirodnih izvora vode po kojima je Banjica bila poznata. Banjica je obilovala česmama čiste pijaće vode, ali one su vremenom, što nebrigom stanovništva, što procesom urbanizacije, ugašene i srušene. Širenjem grada Banjica prestaje da bude prigradsko selo i postaje jedno do gradskih naselja. Od starih kuća nije ostalo praktično ništa.