Sveto pismo se sastoji od Staroga i Novoga zaveta. U Starom zavetu ima trideset i devet knjiga a dvadeset i sedam u Novom zavetu, tako da ukupno ima šezdeset i šest knjiga. [[Stari zavjet|Stari zavet]] je u originalu na aramejskom i jevrejskom, a [[Novi zavjet|Novi zavet]] na grčkom jeziku.
Reč „[[kanon]]” je grčkog porekla a nastala je prihvatanjem određenog izraza iz jevrejskog ("kane") i asirskog jezika ("kanu"). kojaTo je predstavljalajedan štap koji je predstavljao određenu građevinsku meru (6,5 lakata tj oko 3m). Izraz kanon je upotrebio Apostolol Pavle u poslanici Galatima u kojoj ga oznacava kao pravilo vere. Grčki i latinski crkveni oci su pod kanonom prvo podrazumevali biblijski zakon u opštem smislu reči, zatim načela vere, crkvenu doktrinu, spisak ili listu, sadržaj knjige, hronološku tabelu i slično. Međutim, u smislu u kojem se upotrebljava danas, prvi put je ova reč upotrebljena u tekstu “[[Dekreti Nikejskog sabora]]” za koji se veruje da ga je napisao [[Atanasije]] oko [[352]]. godine, jer je on, kao sekretar episkopa Aleksandra, pisao sve odluke i crkvene dekrete. Atanasije je kasnije i sam postao episkop i znatno je uticao na određivanje kanona Svetoga pisma. Mnogi kasniji sabori preuzeli su ovaj izraz, pa tako nastaje i jus kanonikum (ius canonicum) - [[kanonsko pravo]], odnosno crkveno pravo.
Kanon je spisak i redosled Svetih pisama Staroga i Novoga zaveta.
