Hilandar – razlika između verzija

Manastir Hilandar je sagradio Majstor Bob. Manastir Hilandar su obnovili [[Stefan Nemanja]] (u monaštvu Simeon) i njegov sin [[Sveti Sava|Sava]] [[1198]]. godine.<ref>Chilandar Monastery, http://www.embassyofserbia.gr/Hilandar/Hilandar3.htm</ref> Te godine je vizantijski car [[Aleksije III Anđeo]] izdao povelju Simeonu i Savi kojom se manastir Hilandar i svetilište u ''Milejama'' daruju „da [[Srbi]]ma budu na večni poklon“.<ref>Chilandar Monastery, http://www.embassyofserbia.gr/Hilandar/Hilandar3.htm</ref> Car je nije pristao da to učini, pošto su bile ispunjene i očuvane forme, i pošto je molba imala pristanak celog svetogorskog bratstva. Manastir je izgrađen na ruševinama ranijeg [[Vizantijsko carstvo|vizantijskog]] manastira ''Helandariona'', koji je osnovan početkom [[11. vek|XI veka]].<ref>Mojsilović Igor, MANASTIR HILANDAR, http://www.srpskidespot.org.rs/Tekstovi/Hilandar.htm</ref> Delovi tog najstarijeg Hilandara postoje i danas na jugozapadnoj strani manastira, a to su [[Kule|pirg]] [[Đorđe Lidijski|Svetog Đorđa]] (poznat i kao Arbanaški pirg) i spoljni odbrambeni zid prema jugu i prema zapadu uz koji su iznutra prizidani [[Konak|konaci]] i trpezarija.<ref>Kovačević Mirko, Sveta srpska carska lavra Hilandar na Svetoj gori Atonskoj, Zadužbina Svetog manastira Hilandara, Beograd; septembar 2008. ISBN 978-86-7768-031-2</ref> U periodu od [[1198]]. do [[1200]]. godine Simeon i Sava su podigli crkvu [[Vavedenje|Vavedenja Bogorodice]], koja danas ne postoji, [[kule|pirg]] [[Sveti Sava|Svetog Save]], Kambanski [[kule|pirg]] zvonara i keliju [[Simeon Mirotočivi|Svetog Simeona]].<ref>Kovačević Mirko, Sveta srpska carska lavra Hilandar na Svetoj gori Atonskoj, Zadužbina Svetog manastira Hilandara, Beograd; septembar 2008. ISBN 978-86-7768-031-2</ref> Simeon i Sava su za obnovu manastira imali finansijsku podršku od velikog župana [[Stefan Prvovenčani|Stefana]].<ref>Chilandar Monastery, http://www.embassyofserbia.gr/Hilandar/Hilandar3.htm</ref> Kada su građevine bile gotove, sredinom [[1199]]. godine, Nemanja je kao [[ktitor]] izdao povelju. Ovu osnivačku povelju je napisao Sava, a za nju je Nemanja dobio pristanak od velikog župana Stefana. Povelja je u originalu bila sačuvana sve do [[Drugi svetski rat|drugog svetskog rata]], kada je stradala 06. aprila [[1941]]. godine u bombardovanju [[Narodna biblioteka Srbije|Narodne biblioteke u Beogradu]].<ref>Mojsilović Igor, MANASTIR HILANDAR, http://www.srpskidespot.org.rs/Tekstovi/Hilandar.htm</ref>

 

Monah Simeon je nakon osam meseci boravka u Hilandaru, umro 13. februara [[1200]]. godine,<ref> Mojsilović Igor, MANASTIR HILANDAR, http://www.srpskidespot.org.rs/Tekstovi/Hilandar.htm</ref> a njegovi zemni ostaci su bili jedno vreme sahranjeni u crkvi Vavedenja Bogorodice koja više ne postoji.<ref>Kovačević Mirko, Sveta srpska carska lavra Hilandar na Svetoj gori Atonskoj, Zadužbina Svetog manastira Hilandara, Beograd; septembar 2008. ISBN 978-86-7768-031-2</ref> Prema predanju iz groba svetog Simeona potiče „čudesna loza“ koja uvek daje plod.<ref>Mojsilović Igor, MANASTIR HILANDAR, http://www.srpskidespot.org.rs/Tekstovi/Hilandar.htm</ref> Nakon očeve smrti Sava se [[1199]]. godine preselio u [[Kareja|Kareju]], gde je podigao isposnicu. Tamo je najpre napisao ''„Karejski tipik“'' [[1199]]. godine i to je danas najstariji dokument koji se čuva u riznici Hilandara. Sava je [[1200]]. godine napisao ''„Hilandarski Tipik“'' kojim su određene norme kaluđerskog života u manastiru, kao i organizacija manastirske uprave. Tipik je napisan po ugledu na prolog tipika konstantinopoljskog manastira Bogorodice Blagodateljice.<ref>Mojsilović Igor, MANASTIR HILANDAR, http://www.srpskidespot.org.rs/Tekstovi/Hilandar.htm</ref>