Đuro Daničić – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
mNema sažetka izmjene |
mNema sažetka izmjene |
||
Red 1:
[[Datoteka:Djura_danicic.jpg|thumb|Đuro Daničić]]
'''Đuro
Daničić je bio pristalica [[Vuk Karadžić|Vukovih]] pogleda na narodni jezik i fonetsko pismo. Inspirisan [[Vukova ćirilica|Vukovom reformom ćirilice]], poduzeo je reformu [[Gajeva latinica|Gajeve latinice]], koja je delimično prihvaćena.
== Život ==
Đuro Daničić rođen je pod imenom '''Đorđe Popović'''{{napomena|Prva djela objavio je pod imenima ''Đorđe'', ''Đ. P.'', ''Đ. I. P. B.'', ''Đorđe I. Popović'', ''Goislav'', ''Đorđe Goislav Popović'', ''Mlad Srbin iz Austrije'', ''Branislav Petrović Srbin''.}}, kao četvrti sin [[Novi Sad|novosadskog]] sveštenika Jovana Popovića, u [[Novi Sad|Novom Sadu]], [[1825]]. Prve škole učio je u [[Novi Sad|Novom Sadu]] i [[Požun]]u, a pravne nauke u [[Pešta|Pešti]] i [[Beč]]u, gde je došao [[1845]]. Pod uticajem [[Vuk Karadžić|Karadžića]] i [[Franc Miklošič|Miklošiča]] počeo je da se bavi slovenskom [[filologija|filologijom]], kojoj je kasnije, a naročito proučavanju srpskog jezika, posvetio ceo život. Za vreme studija materijalno su ga pomagali [[Mihajlo Obrenović|Knez Mihajlo Obrenović]] i [[Jovan Gavrilović]].
Daničić je bio jedan od potpisnika [[Bečki književni dogovor|bečkog književnog dogovora]] hrvatskih i srpskih pisaca i lingvista [[1850]]. godine kojim je udaren temelj zajedničkom [[Srpskohrvatski jezik|srpskohrvatskom jeziku]]. Godine [[1856|1856.]] postao je bibliotekar [[Narodna biblioteka|Narodne biblioteke]] u Beogradu i sekretar [[Društvo srpske slovesnosti|Društva srpske slovesnosti]], a [[1859|1859.]] profesor [[Beogradski Licej|Liceja]] (Velike škole). Godine [[1865|1865.]] ostavio je profesuru, i na kratko vreme postao činovnik Uprave pošta, a [[1866|1866.]] otišao je u [[Zagreb]] za sekretara tada osnovane [[Jugoslovenska akademija znanosti i umjetnosti|Jugoslovenske Akademije]]. [[1873|1873.]] se vratio na katedru [[Srpski jezik|srpskog jezika]] u Veliku školu u [[Beograd]]u, predajući u njoj do [[1877]]. Otišao je zatim na odmor u Zagreb da produži rad na započetom velikom ''Rječniku hrvatskoga ili srpskoga jezika''. Na tom poslu ga je i zatekla smrt. NJegovo telo preneseno je novembra iste godine (1882) u Beograd i tu je sahranjeno na [[Markovo groblje|Markovom groblju]].
| |||