Pavle od Tarsa – razlika između verzija

Barnaba i Pavle su krenuli na prvo misionarsko putovanje ([[47]]–[[48]]) koje počinje u Antiohiji i obuhvata [[Kipar]], [[Perga|Pergu]] i [[Pamfilija|Pamfiliju]], Antiohiju Pisidijsku, gradove Likaonije (severna [[Galatija]]), kao [[Ikonija|Ikoniju]], [[Listra|Listru]] i Derve. Varnava je bio veoma uticajan među hrišćanima. U gradu Listri, ljudi su prozvali Varnavu [[Zevs]]om (vrhovno božanstvo), dok su za Pavla odabrali ime [[Hermes]] (glasnik bogova) (Dela 14:12). U svim ovim gradovima i oblastima [[Galatija|Galatije]] osnivane su zajednice koje čine hrišćani [[Jevreji]] i [[nejevreji]], koji u početku žive harmonično bez naročitih problema, kao što je bio slučaj u Antiohiji.<ref name="Зизијулас"/>

Drugo Pavlovo misionarsko putovanje (49–52. godine) počinje u Antiohiji u pratnji [[Apostol Sila|Sile]] — ovaj put bez Varnave. Posle posete Crkvama Likaonije i pridruživanju [[Timotej Efeški|Timoteja]] u Listri, odlazi u [[Frigija|Frigiju]] i [[Galati|galatijsku]] zemlju i u nastavku u [[Troada|Troadu]], posle koje, nakon jedne vizije, ide u [[Makedonija (rimska provincija)|Makedoniju]]. Tu mu se priključuje i [[Apostol Luka|Luka]], koji u [[Dela apostolska|Delima apostola]] od tada opisuje događaje u prvom licu množine. U [[Filipi]]ma u Makedoniji se osniva prva Crkva na tlu Evrope. U nastavku putovanja Pavle stiže preko [[Amfipolis]]a i Apolonije u [[Solun]], koji zbog progona brzo napušta, te stiže do [[Ber]]a — gde iz istih razloga ostaje kratko — i odatle u [[Atina|Atinu]], gde nije imao uspeha.<ref name="Зизијулас"/>

[[Pavlove poslanice]] pružaju obilje dokaza da su [[Žene u ranom hrišćanstvu|žene imale istaknutu ulogu]] u [[hrišćanska crkva|hrišćanskim zajednicama]] tog vremena.<ref name="Ehrman"/> Pavle u [[Poslanica Galaćanima|poslanici Galaćanima]] navodi stariju izreku da »''u Hristu nema ni muškog ni ženskog''« i odobrava rad žena koje on priznaje kao [[đakon]]ese i saradnike.<ref>Wayne Meeks, »''The Image of the Androgyne''«, str. 180 i dalje.</ref> U [[Pavlova poslanicaPoslanica Rimljanima|poslanici Rimljanima]], on, na primer, pominje [[Feba|Febu]], koja je [[đakonesa]] (ili [[sveštenica]]) u crkvi u Cenkri i pokroviteljka samog Pavla, kojoj on poverava zadatak da odnese njegovu poslanicu u Rim (stihovi 1-2). I tu je [[Priska]], koja je zajedno sa svojim mužem [[Akvila|Akvilom]] odgovorna za misionarski rad među neznabošcima i koja izdržava hrišćansku zajednicu u svojoj kući (stihovi 3-4; zapaziti da se ona pominje prva, a ne muž). Tu je Marija, Pavlova koleginica koja radi među Rimljanima (st. 6); tu su takođe i [[Trifena]], [[Trifoza]] i [[Persis]], žene koje Pavle naziva svojim „saradnicama" u evanđelju (st. 6, 12). A tu su i Julija i majka Rufusova i Nerejeva sestra, koje sve izgleda imaju istaknut položaj u društvu (stihovi 13, 15). A najupečatljivije od svega je što on pozdravlja jednu ženu, [[Junija|Juniju]], kao istaknutog [[apostol]]a, starijeg od njega u pokretu.<ref>Bernadette Brooten, »''Junia... Outstanding Among the Apostoles''«, u: Women Priests ed. L. and A. Swidler (New York, [[1977]]), str. 141—144.</ref>

Pavle je želeo da ukine [[post]], [[obrezivanje]] i ostale zakone kojih su se [[prvobitni jevrejski hrišćani]] pridržavali. U svojim poslanicama (kao što su [[Antički Rim|Rimljanima]] i Galatima[[Galati]]ma), Pavle piše da spasenje dolazi pomoću vere u Hrista, a ne obavljanjem radnji koje propisuje [[Tora|jevrejski zakon]].<ref name="Ehrman"/> Zajednice koje su sledile učenja [[apostol Pavle|Pavla]] uveliko su prisvojile njegovo ubeđenje da je "''Hrist kraj [[Tora|zakona]] za svakoga ko veruje, bio on Jevrejin ili nejevrejin''". Većina vernika tumačila je tu Pavlovu izjavu kao tvrdnju da su [[obrezivanje]] i poštovanje [[košer]] zakona i jevrejskih festivala u suprotnosti sa [[evanđelje]]m.<ref name="Pejgels"/>