Bitka za Normandiju – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 21:
Saveznike jedinice koje su se borile u Normandiji 6. juna su poticale iz [[Kanada|Kanade]], [[Ujedinjeno Kraljevstvo|Ujedinjenog Kraljevstva]] i [[Sjedinjene Američke Države|SAD]]. [[Poljska|Poljske]] i snage [[Slobodna Francuska|Slobodne Francuske]] su učestvovale u borbama nakon desantne faze, a tu su još bili i manji odredi iz [[Belgija|Belgije]], [[Grčka|Grčke]], [[Holandija|Holandije]] i [[Norveška|Norveške]]. Druge savezničke nacije su učestvovale u okviru mornaričkih i vazduhoplovnih snaga.
Kada su saveznici osigurali plaže, usledilo je tronedeljno prikupljanje vojske na plažama pre nego što je počela [[operacija Kobra]], proboj sa normandijskih plaža. [[Bitka za Normandiju]] se nastavila još dva meseca, kampanjama da se osigura mostobran u Francuskoj i okončala se zatvaranje [[Falezski džep|Falezskog džepa]] 24. avgusta, [[Oslobođenje Pariza|oslobođenjem Pariza]] 25. avgusta i nemačkim povlačenjem preko [[Seine|Sene]] koje se okončalo 30. avgusta 1944
KURAC
== Uvod ==
=== Savezničke pripreme ===
Linija 30 ⟶ 32:
Čerčil i Britanci su želeli da po svaku cenu izbegnu frontalni napad karakterističan za [[Prvi svjetski rat|Prvi svetski rat]] (na žalost, Čerčilov pokušaj da zaobiđe nemačku odbranu u Prvom svetskom ratu doveo je do propasti Galipoljske kampanje, što su američki planeri stalno isticali). Čerčil je smatrao da je na nemačku tvrđavu Evropa najbolje udariti sa juga gde je snažni pokret otpora (misli se na Jugoslovenske partizane) predstavljao odličnu osnovu za dalje napredovanje savezničkih snaga ka [[Beč]]u, a odatle i ka samom srcu Nemačke. Britanci su smatrali da je ovakav plan takođe omogućavao ograničavanje daljeg sovjetskog napredovanja u Evropi. Međutim, američki planeri su smatrali da je invaziju potrebno izvršiti na lokaciji koja je najbliža najsnažnijem savezničkom uporištu. Bili su neumoljivi u svojem stavu i jasno su stavili do znanja da je to jedina opcija koju su spremni da podrže. Prvobitno su sačinjena dva predloga operacija: prvi predlog je bila Operacija Sledžhemer, koja je predviđala invaziju u [[1942]]. god., a drugi je bila Operacija Raundap, koja je predviđala invaziju u [[1943]]. god. Od dva ponuđena plana, izabrana je Operacija Raundap kojoj je promenjeno ime u Operacija Overlord, a vreme njenog početka je pomereno za 1944. god.
Proces planiranja započet je u martu 1943. god. od strane britanskog general-pukovnika ser [[Frederik I Morgan|Frederika I Morgana]] koji je postavljen za načelnika generalštaba vrhovnog komandanta savezničkih snaga (Chief of Staff to the Supreme Allied Commander ili skraćeno COSSAC). NJegov plan je kasnije usvojen i prerađen u januaru 1944. god. od strane vrhovnog štaba savezničkih ekspedicionih snaga (Supreme
Kratak operativni radijus dejstva savezničkih lovačkih aviona, uključujući i britanski [[Spitfajer]] i [[Hoker Tajfun]], stacioniranih na aerodromima u Britaniji, u velikoj meri je smanjio mogućnost izbora mesta prestojeće invazije. Geografski faktori su dodatno smanjili mogućnost izbora na samo dve lokacije: [[Pa d Kale]] ili [[Normandija]]. Zbog toga što je Pa d Kale bio najbliži britanskom ostrvu, zato što je bio okružen plažama koje su bile idealne za amfibijski desant i zato što je preko njega vodio najkraći direktni kopneni put ka srcu Nemačke, ovaj deo [[Atlantski bedem|Atlantskog bedema]] je bio najjače utvrđen. Imajući to u vidu, saveznici su izabrali Normandiju za lokaciju predstojećeg iskrcavanja.
| |||