|
- U odnosu na okoliš to znači usklađivanje gospodarstva u skladu sa nosećim i obnovljivim sposobnostima okoliša, te sa uvođenjem ekološki prihvatljivih tehnologija.
Pristalice savremene ljevice se zalažu za internacionalizam, umanjenje i prevazilaženje nepravdi koje stvara svjetski kapitalizam, pa se vezuju uz napredne pokrete i stranke iz cijelog svijeta. Borba obuhvata svjetski anti-kapitalistički pokret, kojeg čine različiti radnički i sindikalni pokreti, pokreti za ljudska i manjinska prava i slobode, te savremene ljevičarske stranke, organizacije, grupe i pojedinci.
== Izvori savremene levice ==
Levica je istorijski uvek bila suprotstavljena koncentraciji bogatstva i moći, posebno u institucionalnom obliku, u rukama onih koji su tradicionalno bili vlasnici bogatstva i moći. Stoga možemo reći da se levica uglavnom zalagala za drugačiju preraspodelu ekonomskih dobara i duboke reforme.
Napredni pokreti se obično organizuju na dva načina. Organizuju se kao stranke koje žele dobiti demokratsku političku moć i djelovati kao anti-sistemska vlast, ali i kao pokreti koji se bore za prevazilaženje sistema bez želje za preuzimanjem političke vlasti. Obe strategije su značajne: oni koji djeluju odozdo, i prevazilaze dosadašnje društvene odnose, i oni koji u formalnom političkom prostoru mijenjaju politike odozgo.
Širenjem industrijske revolucije, levica je počela da okuplja veliki broj nadničara i radnika u fabrikama, te da se bavi problemima nižih (siromašnijih) klasa. Delimični ili potpuni socijalizam, država blagostanja (u smislu socijalnog staranja) i sindikalizam bili su najčešći načini pomoću kojih su levičari pokušavali da ostvare interese siromašnih. U današnje vreme, levica najčešće kritikuje ekonomske efekte [[globalizacija|globalizacije]] i zalaže se za fer trgovinu umesto slobodne trgovine.
Termin savremena ljevica, nova ljevica ili demokratska ljevica se koristi i kao sinonim za različite anti-autoritarne socijalističke i neo-marksističke pokrete, organizacije i stranke, ali se pridjev "demokratski" koristi za razlikovanje demokratskih ljevičara od boljševizma 20. stoljeća i marksističko-lenjinističkog modela izgradnje socijalizma, koji se smatra nedemokratskim i autoritarnim, te iskrivljenjem plemenite ideje socijalne pravde.
Tokom XX veka, levica se ujedinila sa pokretima koji su propagirali individualna ljudska i manjinska prava, u smislu rasne i polne jednakosti i kulturne tolerancije. Levica se, takođe, oštro suprotstavljala oblicima agresivnog [[nacionalizam|nacionalizma]], [[imperijalizam|imperijalizma]] i napadačkog rata, na koje se gledalo kao sredstva za unapređenje interesa kapitalizma.
Načelna obilježja savremene i nove ljevice su: anti-autoritarnost i demokratičnost; anti-kapitalizam; anti-militarizam; sekularizam i anti-klerikalizam; internacionalizam i anti-nacionalizam...
Iako je levica isto toliko heterogena kao i desnica, i postoje velika neslaganja o načinu na koji bi se ostvarili ideali levice, u suštini se većina levičara zalaže za određenu vrstu intervencije vlasti u ekonomiji, i potrebi ostvarivanja dela insteresa nižih i srednjih socijalnih klasa.
Zalaganje za državnu intervenciju, za neki oblik kontrolisane privrede, stavlja levičare u određenu vrstu sukoba sa pobornicima slobodnog tržišta i velikim korporacijama.
Levica najčešće opisuje sebe kao "progresivnu", "naprednu", budući da sebe identifikuje na strani društvenog napretka.
Ideje levica očitavaju se u mnogo oblika, i osobe koje podržavaju neke vrednosti levice ne moraju obavezno podržavati ostale vrednosti i ideje koje se pripisuju levici. U praktičnoj politici, često nailazimo na beskrajne varijacije i kombinacije u kojima levica artikuliše svoju političku misao, i često su sukobi unutar levice jednako žustri kao i oni između levice i desnice.
Vrednosti i ideje levice veoma se razlikuju u odnosu na državu i eru u kojoj se pojavljuju. Često i sami političari ističu neobične, ekscentrične ili naprosto glupe prioritete i pripisuju ih "levici" ili "desnici". Stoga je veoma teško potpuno tačno proceniti nečija ubeđenja i politiku i prikazati je na osi političkog spektra.
== Komunizam i levica ==
Uprkos brojnim varijacijama na ideološkom krilu levice, komunizam se uglavnom svuda smatra delom "levice". Ovo je donekle paralelno sa uključivanjem [[fašizam|fašizma]] (i to, istorijski nacističke Nemačke i fašističke Italije) u "[[desnica|desnicu]]". Međutim, istorijski primeri komunističkog uređenja uglavnom se veoma razlikuju od onoga što se uobičajeno smatra levicom, i mnogi (posebno evropski) levičari negiraju vezu sa komunizmom, posebno zbog toga što su komunistički režimi bili isuviše totalitarni da bi bili politički humani ili egalitarni. Stoga bi, prema [[Karl Poper|Karlu Poperu]], ove istorijske pojave trebalo posmatrati kao oblike [[totalitarizam|totalitarizma]]. Međutim, postoje komunisti (najpoznatiji je bio [[Lav Trocki|Trocki]]) koji smatraju da je totalitarizam u SSSR plod staljinizma, te da je to izdaja komunističke ideologije. Na isti način, većina desničara negira vezu sa Nacizmom i fašizmom i smatra da su to oblici totalitarizma.
Postoje i mišljenja da su levičarske reforme u nekomunističkim zemljama (pre svega zapadne Evrope), kao što su uspostavljanje mehanizma socijalne zaštite i priznanja sindikalnog udruživanja, pomogle rušenju komunizma i izmirenju kapitalizma i levice tako što su uspostavile širu društvenu podršku kapitalizmu.
| 