Nacionalni park Biogradska gora – razlika između verzija

 

Omeđen planinskim visovima, ispresecan potocima i uvalama, ukrašen prelepim jezerima, okićen vekovnim šumama i pitomim livadama, predstavlja veličanstven dar prirode.

Njegova zaštita datira još od [[1878]]. godine, kada je ova teritorija postala ''Knjažev zabran'', poklon ondašnjem gospodaru Crne Gore knjazu Nikoli. Pejzaž je izuzetno pitom, sa dominantnom zelenom bojom usled prostranstava jedinstvenih šumskih ekosistema, koje smenjuju živopisni krajolici sa livadskom vegetacijom.

 

 

U bistroj jezerskoj vodi ogleda se sva ljepota drevne šume, na dužini od oko hiljadu i prosečnoj širini od oko četiristo metara, dajući  modrozelenu boju skoro providnoj vodi, posebno njenom sjevernom dijelu obale koju još zovu i Jarčeva strana. Kako samo nestvarno izgledaju u odrazu staklaste vode džinovska bukova stabla stara i preko petstotina godina, prečnika prerko stopedeset santimetara i visine do pedeset metara. Prizor do te mjere pobuđuje maštu i ostavlja utisak duboke misterije, da bi svako ko bi se kanio dirnuti u taj prirodni sklad, bio zarobljen u tamne predjele prašume, gde se sunce jedva probija, a miris šumskosg rastinja ukazuje na ogromnu raznovrsnost biljnih i životinjskih vrsta, koje su prirodni čuvari I živi štit od svakog narušitelja.

 

 

U srcu prašume smestilo se prekrasno Biogradsko jezero, najveće i najpoznatije u nizu ledničkih jezera na području nacionalnog parka. U bistroj jezerskoj vodi ogleda se sva lepota drevne šume dajući joj modro-zelenu boju i čineći pejzaž takvim da ostavlja utisak duboke impresije.