Smrt Smail-age Čengića – razlika između verzija

Smail-aga Čengić je učestvovao u borbi protiv [[Crnogorci|Crnogoraca]] na [[Grahovo|Grahovu]] [[1836]]. godine, i tada je stradalo devet [[Petrović-Njegoši|Petrovića]], među kojima i rođeni brat [[Petar II Petrović Njegoš|Petra -{II}- Petrovića Njegoša]]. Želeći da mu se osveti za porodičnu tragediju, Njegoš je stalno smišljao osvetu. Za svoj plan pridobio je i drobnjačkog junaka [[Novica Cerović|Novicu Cerovića]], kome su [[Turci]] na prevaru ubili oca. Crnogorci su, prvo, proturili vest da je Smail-aga kukavica, te da ne sme kod [[Drobnjaci|Drobnjaka]] da kupi [[harač]]. Kada je čuo za to, Smail-aga je rešio da što pre pođe Drobnjacima. U vešto postavljenoj zasedi, [[20. septembar|20. septembra]] [[1840]]. godine, poginuo je zajedno sa još četrdesetak Turaka. Glava mu je odsečena i odneta na [[Cetinje]], kao dar vladici. Od njegove glave, odeće i oružja napravljena je lutka i postavljena u jednoj prostoriji. Kada bi neko ušao i nagazio dasku na kojoj je lutka, ona bi se klanjala. To je činjenica koju je Ivan Mažuranić uneo u završno pevanje Kob da bi izrazio prolaznost slave i moći.

* iz putopisa svog brata [[Matija Mažuranić|Matije Mažuranića]], koji je [[1842]]. godine posetio [[Hercegovina|Hercegovinu]]. <ref name="Književnost i srpski jezik">Časlav Đorđević, mr Predrag Lučić, ''Književnost i srpski jezik'', Izdavačka agencija D-Đorđević, Novi Sad 2009, ISBN 978-86-85691-39-3</ref>