Ružica Sokić – razlika između verzija

Rođena je 1934. u Beogradu kao kćerka trgovca i suvlasnika lista „Pravda“ Petra Sokića ([[1893]] — [[1964]]). Još kao devojčica učestvuje u Dečjoj radio-dramskoj grupi Radio-Beograda, a godine 1958. diplomirala je glumu na Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu. Kraće vreme bila je članica Savremenog pozorišta, ubrzo prelazi u [[Atelje 212]], gde će brojnim ulogama (prvenstveno savremenog i domaćeg repertoara) otkriti i potvrditi dar „rođene glumice“. Glumila je u oko 40 filmova; već za prvu ulogu („Gorki deo reke“, [[1965]], J. Živanovića) nagrađena je [[Srebrna arena|Srebrnom arenom]] na festivalu u [[Pula|Puli]]. Najveće uspehe ostvarila je glavnim ulogama pevačice u filmu „Kad budem mrtav i beo“ (Ž. Pavlovića, [[1967]]) i prostodušne uličarke u filmu „Žuta“ (V. Tadej, [[1973]]), za koju je u Puli nagrađena [[Zlatna arena|Zlatnom arenom]]. Zapažena je i na televiziji (igrala je i u istimenom komadu G. Mihića u Ateljeu 212), te sporednom ulogom majke kojoj sin gine u borbi u „Užičkoj republici“ (Ž. Mitrović, [[1974]]), za koju je takođe nagrađena Zlatnom arenom. Zapažena je i na televiziji (npr. komedije B. Crnčevića i A. Popovića, televizijske serije „Ceo život za godinu dana“, „Rađanje jednog naroda“, „Zanati“, „Samci“ i dr.). Za svoj filmski i pozorišni rad dobila je brojne nagrade i priznanja (npr. na [[Sterijino pozorje|Sterijinom pozorju]], [[Nagrada Pavle Vuisić]], [[Statueta zlatni ćuran]], [[Statueta Joakim Vujić]], [[Velika Žanka]]).

 

 

== Filmografija ==