Gala Placidija – razlika između verzija

U periodu nakon Konstancijeve smrti, paradoksalno, njegova udovica je uživala najveći uticaj u visokoj politici. Honorije nije imao dece i Placidija je izgleda sve činila da obezbedi presto svom maloletnom sinu Valentinijanu. U političkoj borbi sukobila se sa Kastinom, vrhovnim zapovednikom vojske ([[Magister Militum|Magister militum]]) i [[423]]. morala je sa svojom decom da pobegne iz Italiju u [[Konstantinopolj]] gde ju je Teodosije II, i pored ranijih nesuglasica, primio sa svim počastima. Kako je Honorije umro [[27. 8.|27. avgusta]] [[423]], [[Kastin]] je na presto postavio jednog od činovnika, izvesnog [[Ivan, rimski car|Jovana]]. Placidijin stari saveznik, vojskovođa [[Bonifacije (vojskovođa)|Bonifacije]], koji je upravljao [[Afrika (provincija)|severnom Afrikom]], odbio je da prizna novog zapadnorimskog cara i obustavio je isporuke žita u [[Rim]]. Pored toga i Teodosije je stao iza svog brata od tetke i opremio je vojnu ekspediciju koja je trebalo da obnovi vlast Teodosijeve dinastije na zapadu. Mali Valentinijan je [[424]]. u [[Solun]]u proglašen za cezara i zatim je odatle isplovila vizantijska flota pod komandom [[Alani|Alana]] Ardaburija. Brodovi koji su prevozili Placidiju i njenu porodicu doživeli su brodolom na [[Jadransko more|Jadranu]] negde na obalama [[Dalmacija (provincija)|Dalmacije]]. Nakon spasavanja avgusta se zavetovala da će u znak zahvalnosti podići crkvu posvećenu [[ivan Krstitelj|sv. Jovanu Krstitelju]]. U septembru [[425]]. uzurpator Jovan je poražen i ubijen u Raveni, a Kastin je proteran. Carska porodica je zatim otputovala u [[Rim]] gde je Teodosijev izaslanik Helion proglasio Valentinijana III za avgusta [[23. 10.|23. oktobra]] [[425]]. godine. Otprilike u isto vreme i Honorija je proglašena za avgustu, a majka i ćerka su kasnije podigle u Raveni baziliku posvećenu sv. Jovanu Krstitelju.

 

 

Pošto je Valentinijan još uvek bio maloletan Gala Placidija je preuzela ulogu regenta. Njena vlast počivala je u stvarnosti na laviranju između moćnih vojskovođa, pre svih [[Flavije Aecije|Aecija]], koji je se istakao već u Jovanovoj službi, i Bonifacija. Aecije je 425. poslat u Galiju, podalje od Ravene, i tu je nosio titulu zapovednika konjice (''magister equitum''). Međutim, u borbi sa varvarima Aecije se proslavio i zatim je zatražio od carice da ga postavi za vrhovnog zapovednika celokupne rimske vojske (''magister militum''). Placidija se plašila da će dominacija samo jednog vojskovođe ugroziti položaj njenog sina tako da je nasuprot Aeciju pozvala u pomoć iz Afrike Bonifacija. U [[Bitka kod Riminija|bici kod Riminija]] [[432]]. godine Aecije je potučen i na kraju je pobegao u Panoniju [[Huni|hunskom]] kralju [[Ruga|Rugili]], ali je i sam Bonifacije teško ranjen tako da je umro tri meseca nakon bitke. Naredne, [[433]]. godine, Aecije se vratio u [[Italija|Italiju]] praćen brojnim hunskim pomoćnim odredima i nakon toga carica je bila primorana da mu prepusti vrhovnu komandu nad rimskom vojskom Zapadnorimskog carstva.