Vuk Stefanović Karadžić – razlika između verzija

Na tehničkom nivou, Karadžićeva reforma se manifestovala u novoj [[srpska ćirilica|srpskoj ćirilici]] u kojoj su izbačeni nepotrebni [[poluglasnik|poluglasnici]] (''ъ, ь''), apsorbirani grafemi za ''lj, nj, dž'' koje je predlagao [[Sava Mrkalj]] (Vuk je gotovo u potpunosti preuzeo grafiju "narodnog" pisanog idiolekta [[Gavril Stefanović Venclović|Gavrila Stefanovića Venclovića]], monaha u [[manastir Rača|manastiru Rači]] s kraja [[17. vek|17.]] i početka [[18. vek]]a), te uvedena [[grafema]] ''j'' iz ([[Nemačka|nemačke]]) [[latinice]]. Novi [[fonološki pravopis]], primeren prozirnom [[idiom]]u kakav je [[srpski jezik|srpski]], zamenio je stariji [[tvorbeno-morfološki pravopis|tvorbeno-morfološki]]. [[Jezički supstrat]] je bila [[novoštokavska akcentuacija|novoštokavska ijekavština]] ([[istočnohercegovački dijalekat|istočnohercegovačko-krajiško narečje]]), koju je Vuk Karadžić stilizirao delom i prema [[hrvatski jezik|hrvatskim pisanim djelima]] (''tjerati'' umesto ''ćerati'', ''djevojka'' umesto ''đevojka'', ''hoću'' umesto ''oću''). Ali, zbog uticaja srpske građanske klase u [[Vojvodina|Vojvodini]] i [[Srbija|Srbiji]], ta je reforma prihvaćena u nešto izmenjenom obliku: [[ijekavski izgovor|ijekavski]] refleks ''jata'' (''ѣ'') je zamenjen [[ekavski izgovor|ekavskim]] (npr. ''dete'' umesto ''dijete''). [[ijekavski izgovor|Srpski književni jezik ijekavskog refleksa jata]] ostao je u [[Crna Gora|Crnoj Gori]], [[Bosna i Hercegovina|Bosni i Hercegovini]], među [[Srbi]]ma i Hrvatskoj, kao i u narodnim govorima zapadne i jugozapadne Srbije.

 

[[Datoteka:Vukov spomenik.JPG|thumb|250px|right|Vukov spomenik u [[Beograd]]u]]

Vuk je pored svog najvećeg doprinosa na književnom planu, dao veoma značajan doprinos i srpskoj antropologiji u kombinaciji sa onovremenom etnografijom. Uz etnografske zapise ostavio je zapise i o fizičkim osobinama tela. U književni jezik je uneo bogatu narodnu terminologiju o delovima tela od temena do stopala. Treba napomenuti da se ovim terminima i danas koristimo, kako u nauci tako i u svakodnevnom govoru. Dao je, između ostalog, i svoje tumačenje veze između prirodne sredine i stanovništva, a tu su i delovi o ishrani, o načinu stanovanja, higijeni, bolestima, kao i o pogrebnim običajima. U celini posmatrano, ovaj značajni doprinos Vuka Karadžića nije toliko poznat niti izučavan.