|
== Albanofobija u Srbiji ==
[[Image:Pozdrav sa srpskog primorja.jpg|thumb|150px|''Pozdrav sa srpskog primorja'' ([[Drač]]), srpski propagandni poster iz 1913.]]
StarijiAlbanofobija u Srbiji je počela da narasta početkom [[20. vek]]a, i usko je povezana sa spoljno-političkim programom [[Kraljevina Srbija|Kraljevine Srbije]] o izlasku na [[Jadransko more]] (luka [[Drač]]) preko albanskih oblasti.<ref name="Milosavljević"/> U tom cilju, srpska štampa je širila stereotipe o Albancima kao o "divljacima" nesposobnim za samostalan [[država|državni]] život.<ref>Dimitrije Tucović, Srbija i Arbanija (u Izabrani spisi, knjiga II, str. 56) Prosveta, Beograd, 1950.</ref> Čak i mnogi srpski autorinaučnici su, pre nastanka nezavisne [[Albanija|Albanije]] [[1912]]. godine, pokušavali da dokažu nesposobnost Albanaca za samostalanstvaranje [[država|državni]]sopstvene životdržave, tvrdeći da albanska plemena nemaju potrebu za državom ni sposobnost da se konstituišu u [[nacija|naciju]] te im je stoga potrebno tutorstvo.<ref name="Milosavljević"/> Vlada [[Kraljevina Srbija|Kraljevine Srbije]] je stajala na gledištu da Albanci uopšte nisu narod, već izdeljena i međusobno zakrvljena plemena, bez zajedničkog jezika, pisma i vere.<ref name="Đorđević">D. Đorđević, Izlazak Srbije na Jadransko more i konferencija ambasadora u Londonu 1912, str. 11-12, Beograd, 1956.</ref> Smatralo se da bi tek kolonizatorskim uticajima, odnosno uključenjem Albanaca i njihovih teritorija u srpsku državu, bilo omogućeno njihovo obučavanje za civilizovan život.<ref name="Milosavljević"/> U osvit [[Prvi balkanski rat|Prvog balkanskog rata]] kralj [[Petar I Karađorđević]] je 18. oktobra 1912. godine izdao proglas u kome kaže da će njegova armija doneti "slobodu, bratstvo i jednakost" ne samo [[Srbi]]ma već i [[Albanci]]ma<ref name="Golgota">[http://www.albanianhistory.net/texts20_1/AH1913_1.html Leo Frojndlih, Albanska golgota]</ref>, nakon čega je [[srpska vojska]] krenula u osvajanje Albanije. Istaknuti srpski socijaldemokrata [[Dimitrije Tucović]] u vreme [[Balkanski ratovi|Balkanskih ratova]] beleži da je šovinistička štampa u [[Srbija|Srbiji]] „mesecima i godinama rasprostirala o arbanaskom narodu tendenciozna mišljenja“<ref>Dimitrije Tucović, Srbija i Arbanija (u Izabrani spisi, knjiga II, str. 56) Prosveta, Beograd, 1950.</ref>, izazivajući kod srpskog naroda „mržnju prema ''divljim Arnautima'', prikrivajući kao guja noge divljaštva koja je [[srpska vojska]] prema njima počinila“<ref>Dimitrije Tucović, Srbija i Arbanija (u Izabrani spisi, knjiga II, str. 58-59) Prosveta, Beograd, 1950.</ref>
Nakon [[Tito]]ve smrti dolazi do prave „poplave“ anti-albanskih osećanja. Uz albansko ime su od sredine [[1980e|1980-ih]] korišćene reči “genocid”, “zulum”, “razbojništvo”, “silovanje”, čime je svako pominjanje Albanaca i u privatnom govoru steklo negativnu konotaciju.<ref name="Milosavljević"/> [[1985]]. godine je objavljena [[Knjiga o Kosovu]] srpskog istoričara [[Dimitrije Bogdanović|Dimitrija Bogdanovića]] čija je osnovna teza da Albanci sprovode “planski genocid” nad Srbima, a odlikuje je negativni naboj prema Albancima.<ref name="Milosavljević"/> [[1986]]. godine je objavljen uticajni [[Memorandum Srpske akademije nauka i umetnosti]], koji [[Nemiri u Socijalističkoj Autonomnoj Pokrajini Kosovo 1981.|Demonstracije Albanaca na Kosovu 1981. godine]] naziva „neofašističkom agresijom“<ref>[http://www.pescanik.net/images/stories/pdf/memo/memorandum_sanu.pdf Memorandum SANU]</ref> i navodi da se na Kosovu i Metohiji sprovodi „fizički, politički, pravni i kulturni [[genocid]] nad srpskim stanovništvom“.<ref>[http://sr.wikisource.org/wiki/Memorandum_SANU Memorandum SANU]</ref> Ovaj Memorandum je ekspertska komisija [[Ujedinjene nacije|Ujedinjenih nacija]] nekoliko godina kasnije ocenila kao „sredstvo širenja anti-albanskih osećanja“.<ref name="UN">[http://www.ess.uwe.ac.uk/comexpert/ANX/IV.htm#II-II Politika stvaranja Velike Srbije (Izveštaj Ujedinjenih nacija)]</ref>
|
