Arsenije III Crnojević – razlika između verzija

}}

 

 

== Život ==

 

== Austrijsko-turski rat i Velika Seoba ==

Kada se Leopold I 1687. obratio carigradskom parijarhu Kaliniku VII da podrži hrišćansku stvar, Arsenije III se našao u nezavidnoj situaciji. Trebalo je pristati uz zapadne sile, Austriju i Mletke. Međutim, na toj strani pretila je opasnost pravoslavlju. Naime, pećka patrijaršija već je ranije to iskusila u Vojnoj granici. Tamo je pravoslavlje bilo izloženo dvojakoj agresiji, Rimske kurije i Bečkog dvora. Sem toga patrijarh je u dva maha bio u opasnosti da izgubi glavu. Naime, Porta nije imala u njega poverenja. Stoga je on bio prinuđen da u novembra 1689. ode iz Peći u Nikšić. Odatle je vršio kanonske vizitacije.

 

[[Datoteka:Dunaszekcső Csarnojevity Arzén.JPG|mini|desno|200p|Spomenik Arseniju Čarnojeviću]]

Posle smrti patrijarha Arsenija III sledeća pitanja izbila su na dnevni red: ko će ga naslediti, kako će se zvati nova crkvena oblast i kakav će biti njen odnos prema Pećkoj patrijaršiji. Iako je bečki Dvor radio na tome da se srpska pravoslavna crkva u Monarhiji izuzme iz duhovne jurisdikcije Pećke patrijaršije, carski komesar koji je prisustvovao na saboru ocenio je da nije potrebno da se otvoreno suprotstavi pristalicama zajedništva sa Pećkom patrijaršijom. Sabor koji je održan u manastiru Krušedolu osnovao je Krušedolsko-karlovačku mitropoliju, jednoglasno izabrao za naslednika patrijarha Arsenija III episkopa jenopoljskog [[Isaija Đaković|Isaiju Đakovića]], koji je bio vrlo zaslužan čovek, upoznat sa prilikama u monarhiji i sav u duhu i tradicijama Pećke patrijaršije, i odlučio da ostane u neraskidivoj crkveno-kanonskoj zavisnosti od Patrijaršije u Peći. Pošto su Turci 1716. zapalili manastir Krušedol i isekli mošti srpskih despota, središte Krušedolsko-karlovačke mitropolije preneto je iz manastira Krušedola u [[Sremski Karlovci|Sremske Karlovce]]. Privilegije od 21. avgusta 1690, 11. decembra 1690, 20. avgusta 1691. i 4. marta 1695. koje je Leopold I izdao Srbima kasnije su potvrdili [[Jozef I Habzburški|Josif I]], [[Karlo VI, car Svetog rimskog carstva|Karlo VI]] i [[Marija Terezija]].<ref>''SBR'' IV, 479; Đ. Slijepčević 1991, 19-30.</ref>

 

== Literatura ==

* [[Ilarion Ruvarac]], ''Odlomci o grofu Đ. Brankoviću i A. Crnojeviću, patrijarhu'', Beograd 1896.

* Svetozar Tomić, „Skopska Crna Gora“, ''Srpski etnografski zbornik'' VI, Beograd 1905.

 

== Vidi još ==