Mandžurci – razlika između verzija

 

 

Mandžurci su se uglavnom asimilirali u [[Han Kinezi|Han Kineze]], a tokom tog procesa je došlo do značajnih kulturnih i drugih promjena u obje etničke grupe. Danas je [[mandžurski jezik]] gotovo izumro, a njime govori samo manjih broj starijih ljudi u seoskim sredinama sjeveroistočne Kine, kao i nekoliko naučnika; oko 10.000 ljudi govori [[Sibe]]om (Xiboom), modernim mandžurskim dijalektom koji se govori u regiji [[Ili]] u [[Xinjiang]]u. Posljednjih nekoliko godina, međutim, ponovno se javio interes za mandžursku kulturu i među Mandžurcima i među Han Kinezima. Danas postoji veliki broj Kineza koji imaju barem nekoliko Mandžuraca među precima, ali se oni uglavnom izjašnjavaju kao Kinezi. Usvajanje preferencijalne politike prema etničkim manjima (prednost pri upisu na univerzitete i zapošljavanju u državnim službama) je također potaklo kineske građane miješanog kinesko-mandžurskog porijekla da se izjašnjavaju kao Mandžurci.

{| align=right

 

|}

 

 

Godine [[1616]]. mandžurski vođa [[Nurhači]] ([[1559]]-[[1626]]) je ustanovio Kasnu dinastiju Jin (後金 Hòu Jīn) / Amaga Aisin Gurun, od strane podanika nazivanu Mandžurskom Državom (manju gurun), te ujedinio mandžurska plemena, ustanovivši (ili barem proširivši) mandžurski [[Sistem zastava]], vojnu strukturu koja je mandžurske snage učinila superiornim brojčano nadmoćnim kineskim snagama na bojnom polju. Godine 1636. Nurhačijev sin [[Hong Taiji]] je reorganizirao mandžurske snage, popunivši ih Mongolima, Korejcima i savezničkim Kinezima te promijenio ime države u ''[[Dinastija Qing|Qing]]'', te formalno promijenio ime naroda u [[Mandžurci|Mandžurce]].

 

 

Iz političkih razloga rani [[Mandžurija|mandžurski]] carevi su se ženili s potomcima velikih [[Mongoli|mongolskih]] kanova, tako da bi njihovi potomci (kao car [[Kangxi]]) mogli biti viđeni kao legitimni nasljednici mongolske [[Dinastija Yuan|dinastije Yuan]]. Za vrijeme [[Dinastija Qing|dinastije Qing]], mandžurske vlasti su se trudile sačuvati mandžursku kulturu i [[Mandžurski jezik|jezik]]. Ti napori uglavnom nisu uspjeli, jer su Mandžurci postupno preuzeli običaje i jezik većinskih Han Kineza, pa se do [[19. vijek]]a, mandžurski rijetko govorio čak i na Carskom dvoru. Mandžurskim se, pak, još uvijek pisalo kako bi se održala komunikacija između cara i službenika Zastava sve do kraha dinastije. Dinastija Qing je također održavala sistem dvojnih službi u kojoj je svaka važnija služba morala uz kineskog imati i mandžurskog službenika. Zbog relativnog malog broja Mandžuraca, to je osiguralo da većina njih budu vladini službenici.

Pred kraj dinastije Qing, Mandžurci su bili prikazivani kao strani kolonizatori od strane [[Kineski nacionalizam|kineskih nacionalista]] kao što je [[Sun Yat-Sen]], iako su njegovu republikansku revoluciju bili podržavali mnogi reformski orijentirani mandžurski službenici i oficiri. Taj prikaz je relativno brzo nestao nakon [[Revolucija 1911|revolucije 1911]] i nova Republika Kina je nastojala Mandžurce predstaviti kao integralni dio kineske nacije.

 

 

Godine [[1931]]. Japanci su u Mandžuriji stvorili [[marionetska država|marionetsku državu]] zvanu [[Mandžukuo]] pod carem [[Puyi]]om. Međutim, u to doba u Mandžuriji su većinsko stanovništvo sačinjavali Han Kinezi, a čak i među samim Mandžurcima taj projekt nije izazvao neko veliko oduševljenje. Država je ukinuta nakon završetka [[Drugi svjetski rat|drugog svjetskog rata]], a teritorija je vraćena Kini.

 

 

* [[Etničke grupe kroz kinesku historiju]]

{{CEG}}

 

 

[[an:Manchuz]]

[[bg:Манджури]]

[[cs:Mandžuové]]

[[de:Mandschu]]