Seljački križarski rat – razlika između verzija

{{Prvi krstaški rat}}

'''Seljački krstaški rat''' predstavlja deo [[Prvi krstaški rat|Prvog krstaškog rata]]. Trajao je šest meseci, od aprila do oktobra [[1096]].

 

Kretali su se pljačkajući, pa su se usput sukobili u [[Zemun]]u, [[Beograd]]u i [[Niš]]u sa lokalnim stanovništvom. U tim sukobima je stradalo oko 10.000 ljudi. U nestrpljivom pokušaju da pre dolaska glavne krstaške obučene vojske preotmu Nikeju od Turaka pretrpeli su izuzetno težak poraz. Od 20.000 seljačkih krstaša preživelo ih je samo 3.000.

{{Krstaški pohodi}}

Papa [[Urban II]] planirao je da se krene u krstaški rat [[15. avgust]]a [[1096.]], ali mesecima pre toga skupile su se brojne neočekivane vojske seljaka i vitezova nižeg stepena. Te vojske se krenule prema [[Jerusalim]]u po svom vlastitom nahođenju. Seljaci su siromašili i trpeli godinama pre [[1096.]] razne teškoće, kao što je suša, glad i razne bolesti. Oni su u krstaškom ratu videli izlaz iz teškoća, u kojima su se nalazili.

 

 

Duhovni vođa pokreta je bio harizmatični monah i nenadmašni orator [[Petar Pustinjak]] iz Amijensa. Jahao je magarca i oblačio se prostom odećom. On je duž severne Francuske i Flandrije propovedao krstaški rat. Tvrdio je da ga je sam Hrist postavio da propoveda krstaški rat. Veruje se da se vojska Petra Pustinjaka uglavnom sastojala od nepismenih seljaka, koji nisu znali kuda idu i gde je Jerusalim. Iako se većina vojske sastojala od seljaka neobučenih za borbu, bilo je i dobro treniranih vitezova nižeg ranga, koji su ih vodili.

 

Petar je skupio svoju vojsku u [[Keln]]u [[12. april]]a [[1096]]. Tu je nameravao da se zaustavi, da propoveda Nemcima i da skupi još krstaša.

Francuzi su bili nestrpljivi i nisu želeli čekati Petra i Nemce, pa je nekoliko hiljada francuskih krstaša krenulo pod vođstvom Valtera San Avoara. Ta grupa je stigla u Mađarsku [[8. maj]]a, prošla kroz Mađarsku i došla do Beograda, gde je bila granica [[Vizantija|Vizantije]].

Beogradski komadant nije znao što da čini s njima. Nije imao zapovest kako da postupa, pa im zabranjuje da prođu. Krstaši su harali i pljačkali okolo tražeći hranu. Pri tome je bilo okršaja sa beogradskim garnizonom, a 16 Valterovih ljudi je pokušalo da pokrade pijacu u [[Zemun]]u. Sa njih je skinut oklop i odeća, pa su to obesili na zemunskoj tvrđavi. Konačno su bili pušteni da prođu do Niša, gde su snabdeveni i gde su čekali dalja uputstva o dozvoljenom prolazu. Pri kraju jula su stigli u [[Konstantinopolj]].

 

Petar i ostali krstaši krenuli su oko [[20. april]]a. Oko 20.000 je odmah krenulo, dok će druga grupa krenuti kasnije.

Kad su došli do Dunava, jedan deo vojske odlučuje da krene brodom niz Dunav, a veći deo nastavlja kopnom do Mađarske, pa kroz Mađarsku do Beograda.

 

U [[Zemun]]u krstašima postaje sumnjivo jer su videli obešene krstaške oklope od Valterovih ljudi. Posle svađe o ceni nekih cipela izbija pobuna i sveopšti napad na [[Zemun]] u kome krstaši ubijaju 4.000 Mađara. Prelaze Savu posle borbi sa beogradskom vojskom. Građani su napustili [[Beograd]], a krstaši su ga popljačkali i zapalili.

 

Petar je obećao da će krenuti i sledeće jutro je krenuo. Međutim nekoliko Nemaca se posvađalo usput sa lokalnim stanovništvom i zapalili su jedan mlin, što se pretvorilo u sukob, koji Petar nije mogao kontrolisati. Celi niški garnizon je krenuo u okršaj sa krstašima i potpuno ih dotukao. Krstaši su izgubili četvrtinu ljudi. Preostali su se pregrupirali tek kod Bele Palanke. U Sofiji se [[12. jul]]a sreću sa vizantijskom pratnjom, koja ih vodi do Konstantinopolja. U [[Konstantinopolj]] stižu [[1. avgust]]a.

 

Vizantijski car [[Aleksije I Komnin]] nije znao što da radi sa takvom neobičnom i neočekivanom vojskom. Prevezao ih je preko [[Bosfor]]a do 6. avgusta. [[Aleksije Komnin]] je upozorio Petra da se ne upušta u borbu sa Turcima, dok ne stigne glavnina krstaša, koji su još bili na putu.

 

Petru se pridružuju Francuzi pod vođstvom Valtera San Avoara i brojni italijanski krstaši. Kad su se našli u Aziji pljačkali su gradove, dok nisu došli do Nikomedije. Tu je izbio sukob Nemaca i Italijana na jednoj strani sa Francuzima na drugoj. Nemci i Italijani biraju vođu Rajnalda, dok kod Francuza [[Žofri Burel]] preuzima komandu. [[Petar Pustinjak]] je time izgubio kontrolu nad krstaškim pohodom.

 

Aleksije Komnin je molio Petra Pustinjaka da čeka glavnu vojsku sa prinčevima, ali Petrov autoritet je bio izgubljen. Krstaši su se dalje kretali dok Francuzi nisu došli do [[Nikeja|Nikeje]], jakog i važnog turskog uporišta. Francuzi su pljačkali po okolici.

Turci šalju veliku vojsku protiv Herigordona i nemačkih krstaša u njemu. [[Turci]] zauzimaju [[29. septembar|29. septembra]] jedini izvor vode za napajanje grada Herigordona. Posle osam dana iznureni žeđu krstaši su se predali. Ko nije hteo od zarobljenih da pređe na islam ubijen je, a oni koji su prešli prodani su kao roblje.

 

Turski špijuni su širili priče po krstaškom logoru, da su Nemci ne samo zauzeli Herigordon, nego i Nikeju. To je izazvalo oduševljenje i požurili su da učestvuju u grabežu i pljački. Naravno [[Turci]] su postavili zasedu kraj puta za [[Nikeja|Nikeju]].

 

Vizantijska vojska ih je spasila opsade. Te 3.000 su bili jedini preživeli od 20.000 krstaša.

 

 

[[ar:حملة فقراء صليبية]]

[[sr:Сељачки крсташки рат]]

[[sv:Folkkorståget]]