Srpskohrvatski jezik – razlika između verzija

<big>'''[[Српскохрватскибосански језик|Ћирилична верзија]]'''</big>

|ime=srpskohrvatski jezik<br />српскохрватскибосански језик

|slika=[[Datoteka:srpskohrvatskibosanski jezik 2 scripts with accent.svg|250px]]

|iso1=nema<ref name="ISO 3639-1"/>

|iso2=nema<ref name="ISO 3639-2"/>

|lc1=hbsbs|ld1=Serbo-Croatian|ll1=none

{{shhsjezicibsjezici}}

[[Datoteka:Serbo croatian language2005-shbs.png|thumb|300px|Područje srpskohrvatskogbosanskog jezika.]]

'''SrpskohrvatskiBosanski jezik''', najbrojniji [[južnoslavenski jezik]] koji kao [[materinski jezik|materinski]] govori oko 19 mil. ljudi na prostoru [[Bosna i Hercegovina|Bosne i Hercegovine]], [[Crna Gora|Crne Gore]], [[Hrvatska|Hrvatske]], [[Kosovo|Kosova]] i [[Srbija|Srbije]], u kojima, pod [[#Nazivi|različitim nazivima]], ima status [[službeni jezik|službenog jezika]]. To je [[pluricentrični jezik]] s četirima [[uzajamna razumljivost|uzajamno razumljivim]] standardnim [[varijetet (lingvistika)|varijetetima]].<ref>{{cite book|last=Mørk |first=Henning |year=2002 |language=danski|title=Serbokroatisk grammatik: substantivets morfologi |trans_title=Srpskohrvatska gramatika: morfologija imenica |series=Arbejdspapirer ; vol. 1 |location=Århus |publisher=Slavisk Institut, Århus Universitet |page=nepaginirano (Predgovor) |oclc=471591123}}</ref>

SrpskohrvatskiBosanski jezik koristi dva standardna pisma, [[Вукова ћирилица|Vukovu ćirilicu]] i [[Gajeva latinica|Gajevu latinicu]]. Uz [[slovenski jezik|slovenski]], [[Makedonski jezik|makedonski]] i [[bugarski jezik]] pripada zapadnoj grupi [[južnoslovenski jezici|južnoslavenskih jezika]].

Srpskohrvatski jezik- bosanski jezik je standardizovan sredinom [[19. vijek|19. veka]], [[Bečki književni dogovor|Bečkim književnim dogovorom]], kojim je kao osnova za zajednički književni jezik [[Južni Slaveni|Južnih Slovena]] uzet narodni govor [[Bosna i Hercegovina|Bosne i Hercegovine]] i [[Dubrovnik]]a, karakterističan po [[štokavština|štokavskom narečju]] i [[ijekavski izgovor|ijekavskom izgovoru]].<ref>Miodrag Popović, Vuk Stef. Karadžić (str. 320), NOLIT, Beograd, 1987.</ref>

Srpskohrvatski jezik - bosanski jezik je od [[1907]]. do [[1918]]. godine bio službeni jezik u prosvjeti Bosne i Hercegovine. U novoosnovanoj [[Kraljevina Jugoslavija|Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca]] (od [[1929]]. poznatoj kao [[Kraljevina Jugoslavija]]) službeni jezik je bio srpsko-hrvatsko-slovenački. Takođe, srpskohrvatski je bio jedan od službenih jezika [[Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija|SFR Jugoslavije]].<ref>[[:s:sr:Устав Социјалистичке Федеративне Републике Југославије (1963)|Устав Социјалистичке Федеративне Републике Југославије (1963)]], Члан 42: ''Равноправни су језици народа Југославије и њихова писма. Изузетно, у Југословенској народној армији командовање, војна обука и администрација врше се на српскохрватском језику''.</ref><ref>[[:s:sr:Устав Републике Србије (1990)|Устав Републике Србије (1990)]], Члан 8: ''У Републици Србији у службеној је употреби српскохрватски језик и ћириличко писмо, а латиничко писмо је у службеној употреби на начин утврђен законом''.</ref>

U Jugoslaviji je srpskohrvatski - bosanski bio materinski jezik 73% stanovništva, i funkcionirao je kao ''[[lingua franca]]'', kao jezik na kojem se odvijala komunikacija između govornika različitih jezika.<ref>[http://bib.irb.hr/datoteka/475567.Jezik_i_nacionalizam.pdf Snježana Kordić, Jezik i nacionalizam]</ref>