Rimska privreda – razlika između verzija

 

Putovanje morem razvilo se zbog potreba trgovine. Rimske lađe su plovile po Sredozemlju, po [[Crno more|Crnom]] i [[Crveno more|Crvenom moru]], sve do [[Indija|Indije]], na zapadu duž obale današnjeg [[Maroko|Maroka]], a na severozapadu sve do [[Velika Britanija|Britanije]]. Uz povoljan vetar dnevno se prelazilo od 70 do 90 milja. Od [[Rodos]]a do [[Aleksandrija|Aleksandrije]], na primer, putovalo se tri dana, a od Brundizija do [[Krf]]a devet sati. Putovalo se najviše od proleća do jeseni, i to uglavnom danju. U većim lukama i na isturenim rtovima podizani su kameni svetionici na čijem je vrhu gorela vatra koja je noću pokazivala put. Luka Rima bila je ''Ostia'' na ušću reke [[Tiber]]a. Na kraju [[Apije Klaudije Cek|Apijevog]] puta nalazio se Brundisium, današnji Brindisi, odakle su brodovi kretali u [[Antička Grčka|Grčku]] i dalje na istok. Glavna luka za Hispaniju i [[Galija|Galiju]] bila je [[Massilia]], današnji [[Marsej]]. Poznate su luke bili grčki gradovi Pirej (u [[Atika|Atici]]) i [[Efes]] (u [[Mala Azija|Maloj Aziji]]), te ostrva [[Delos]], Rodos i [[Kipar]]. Najveća luka na Mediteranu bila je Aleksandrija u Egiptu, odakle su prema Rimu kretali veliki teretni brodovi nakrcani žitom.