Slaviša Vajner – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
m clean up using AWB |
||
Red 16:
|narodni heroj=[[25. novembar|25. novembra]] [[1944]].
}}
'''Slaviša Vajner Čiča''' ([[1903]] — [[1942]]), inženjer, učesnik [[Narodnooslobodilačka borba naroda Jugoslavije|Narodnooslobodilačke borbe]] i [[narodni heroj Jugoslavije]].
Slaviša Vajner je bio jedan od prvih ustanika na Romaniji, komandant Romanijskog partizanskog odreda, a zatim član Glavnog štaba za Bosnu i Hercegovinu. Poginuo na Pjenovcu u januaru 1942 godine. Bio je jedna od najpopularnijih ličnosti narodnog ustanka u Bosni i Hercegovini i Zapadnoj Srbiji.<ref>Vladimir Dedijer: DNEVNIK, treća knjiga http://znaci.net/00003/492.htm</ref>
== Biografija ==
Rođen je [[27. jun]]a [[1903]]. godine u [[Novi Vinodolski|Novom Vinodolu]], kod [[Senj]]a. Potiče iz siromašne činovničke porodice. Njegov otac Dušan je više puta premeštan, pa je Slaviša detinjstvo i mladost proveo u raznim krajevima [[Jugoslavija|Jugoslavije]], od [[Lika|Like]] i [[Hrvatsko primorje|Hrvatskog primorja]] do [[Srem]]a i [[Slavonija|Slavonije]]. U višim razredima gimnazije prišao je revolucionarnoj omladini, zbog čega je isključen iz [[
Dolaskom na [[Zagrebačko sveučilište]], kao student tehnike, ponovo se angažovao u antirežimskim političkim akcijama. Bio je izabran za predsednika Kluba slušalaca tehnike. Posle završenog fakulteta, Slaviša je nekoliko godina radio u [[Zagreb]]u, a [[1930]]. godine je prešao i [[Banja Luka|Banja Luku]]. Tu se povezao sa revolucionarnim studentima i postao član Kluba akademičara Banja Luke. Godine [[1936]]. premešten je u [[Sarajevo]], gde je izabran za sekretara Udruženja inženjera. Član [[Savez komunista Jugoslavije|Komunističke partije Jugoslavije]] (KPJ) postao je [[1940]]. godine.
Posle kratkotrajnog [[Aprilski rat|Aprilskog rata]] i okupacije [[Kraljevina Jugoslavija|Kraljevine Jugoslavije]] Slaviša, po nalogu Partije, odlazi na [[Romanija|Romaniju]], gde rukovodi primpremama za ustanak. Bio je komandir prve partizanske čete, a kasnije i prvog partizanskog [[Romanijski partizanski odred|Romanijskog partizanskog odreda]]. On je već [[1941]]. godine, učestvovao u jurišima na Žljebove, Mokro, Kram, [[Sokolac]], [[Rogatica|Rogaticu]]. U narodu je bio oličenje hrabrosti i pravde, i još za života pretvoren u legendu.
Kao iskusan politički radnik i zapažen vojni strateg, postao je član [[Glavni štab NOP odreda Bosne i Hercegovine|Glavnog štaba NOP odreda Bosne i Hercegovine]]. Zajedno sa [[Rodoljub Čolaković|Rodoljubom Čolakovićem]] i [[Svetozar Vukmanović|Svetozarom Vukomanovićem Tempom]], prisustvovao je sastanku sa [[Josip Broz Tito|Titom]] i ostalim članovima [[Vrhovni štab NOVJ|Vrhovnog štaba]], [[25. decembar|25. decembra]] [[1941]]. godine, u [[Rogatica|Rogatici]].
Sredinom januara [[1942]]. godine Slaviša se sa Petim šumadijskim bataljonom [[Prva proleterska udarna brigada|Prve proleterske udarne brigade]] nalazio u [[Han Pijesak|Han Pijesku]], gde je tada bio smešten Glavni štab NOP odreda BiH i Pokrajinski komitet KPJ za BiH. Prisiljeni na povlačenje, pred desetostruko jačim neprijateljem posle žestoke borbe, Slaviša je borce, među kojima se nalazila i grupa boraca Birčanskog odreda, odveo u Pjenovac. Tu su, na železničkoj stanici, prenoćili, da bi sutradan krenuli u pravcu Olova. Ali, kada je veći deo Birčanskog odreda otišao, i kad se kolona formirala za pokret, sa brda iznad železničke stanice je, uz pomoć [[Četnici|četnika]], naišlo nemačko skijaško odeljenje, dok je prugom, od Berkovine, pristiglo nemačko konjičko odeljenje. Obe grupe nemaca otvorile su vatru iz automatskog oružja, i prosto su pokosili iznenađene borce.
Tog [[21. januar]]a [[1942]]. godine poginulo je 59 boraca, među kojima komandant i [[politički komesar]] Petog šumadijskog bataljona [[Prva proleterska udarna brigada|Prve proletreske uadarne brigade]] [[Milan Ilić Čiča]] i [[Dragan Pavlović Šilja]], narodni heroji, dok je Čiča romanijski, teško ranjen, ali da ne bi živ pao u ruke neprijatelju, izvršio samoubistvo. Njegovo telo [[Nemci]] su odneli u [[Vlasenica|Vlasenicu]], da ga pokažu narodu. Posle oslobođenja, njegovi posmrtni ostaci, su sahranjeni u [[Grobnica narodnih heroja u Sarajevu|Grobnici narodnih heroja]] u spomen-parku Vraca, na [[Trebević]]u, kod [[Sarajevo|Sarajeva]].
Red 40:
{{DEFAULTSORT:Vajner, Slaviša}}
[[Kategorija:Rođeni 1903.]]
[[Kategorija:Umrli 1942.]]
[[Kategorija:Hrvatski komunisti]]
[[Kategorija:Bosanskohercegovački komunisti]]
[[Kategorija:
[[Kategorija:Poginuli partizanski komandanti]]
[[Kategorija:Narodni heroji Jugoslavije]]
| |||