Ivanjdanski atentat – razlika između verzija

Kralj Milan iskoristio je atentat da bi uništio radikalsku opoziciju. Odmah su uhapšeni šef Narodne radikalne stranke Nikola Pašić i nekoliko prvaka stranke. Vršeni su pretresi po stanovima u i redakcijama opozicionih listova [[Delo (srpske novine)|Dela]] i [[Odjek (novine)|Odjeka]]. Dana [[28. juna]] proglašeno je [[vanredno stanje]] u Beogradu i u podunavskom okrugu i ustanovljen [[preki sud]]. Istražni sudija i kraljevski tužilac u krivičnom postupku bio je Vasilije Vasa Simić (1866-1931), biv, predsednik beogradskog varoškog suda i lični prijatelj kralja Milana I Obrenovića. Naprednjak po političkoj orijentaciji, optužnica koju je podneo Prekom Sudu iznosila je šezdeset strana. Njegovi savremenici, u prvom redu Živojin Perić (1868-1953) i Slobodan Jovanović (1869-1958) smatrali su da je tekst optužnice odgovarao materijalnoj istini ali i nepogrešivoj Simićevoj proceni o ulogama određenih ličnosti u njoj okvalifikovanih kao neosporni saučesnici atentatora Kneževića. Predmetne Simićeve kvalifikacije donošene su ne na osnovu njegovih subjektivnih osećaja prema tadašnjim političkim prilikama, a još manje prema Srpskom radikalizmu nego iz činjenica hijerarhiski sistematizovanimsistematizovanih i pobrojanih u aktu optužbe (v; Perić, Živojin "Beleške o Vasiliju M. Simiću", Arhiv za Pravne Nauke, Beograd, 1931, str. 478-483 i Jovanović, Slobodan "Vlada Aleksandra Obrenovića", druga knjiga, 1931, str: 107-132).