|
Ubacio sam dio koji je zanimljiv iz teorije dokaza Boga, koju daje I. Janev. Ako je suvišno obrišite. Ja nisam Igor Janev i nisam filozof, i neznam dali ovakva filozofija koju izlaže ima vrijedost ili ne. (Dokaz Boga: Formulisan dijalektički relacionizam, kao što [[Igor Janev.]] ukazuje, uključuje nove principe gde spadaju neseparabilnost fundamentalnih elemenata u relaciji, i nereducijabilnost fundamentalne relacije u kojoj su prisutni neseparabilni elementi. Tako osnovna relacija postaje fundamentalnija kategorija od neseparabilnih elemenata. Primenjujući ovaj relacionizam u Ontologiji dobijamo odgovor na pitanje „Odakle sve što jeste“, metodom svođenja na absurd, i zaključivanjem da pol „Ništice“ ne može egzistirati samostalno, jer je u neraskidivoj relacionoj vezi sa elementom (polom) „Svega“ (odnosno sa suprotnim i protivrečnim elementom), jer je osnovna relacija neredukcijabilna, a elementi (Ništa, Sve) su u neraskidivoj vezi. Ovo je slično kao u kvantnoj fizici gde je kvant interakcije nereducijabilan. Posledice po teologiju se manifestuju u faktu da je najfundamentalnija kategorija elementarnog vida istovremeno i najopštija informacija i najviša objedinjena kategorija-entitet, čime se poredak relacionistički svodi na biće sa idenitetom odnosno subjekta, kao najgeneralniju kategoriju koja je fundament poretka. Po Janevu, između najelementarnijih polova najnižeg nivoa (Ničega i Nečega odnosno Ničega i Svega) i najvišeg makro nivoa univerzalnog pola "Ničega" i "Svega", postoji ista relacija koja deluje među polovima. Informatička priroda relacija Svega i Ničega (Nečega i Ničega), je na mikro planu svodiva na poznati odnos nule i jedinice (0,1) kao informatičku binarnu bazičnu relaciju. Shodno Opštoj teoriji sistema ovi polovi nule i jedinice izmenjuju mesta kreirajući informaciju i, konsekventno, gomilanje informacija (saglasno određenom tempu). Na ovaj način uočavamo da naš, kao i bilo koji drugi postojeći svemir (kosmos) predstavlja masivnu sistemsku strukturu informacija, koje se nalaze u nekom odgovarajućem poretku. Treba na ovom mestu potsetiti da savremena fizika pokazuje da se sve elementarne čestice nalaze u neprekidnom kretanju, da nepostoje čestice sa nultom masom mirovanja (fotoni i neutrini) van kretanja, te da stoga zaključujemo da bi van kretanja ceo svemir (ili univerzum) prestao da postoji odnosno da je materijalni kosmos moguć samo u stalnim dinamičkim promenama. Svojstvo "svega onog što jeste" je neprekidnost kretanja i neprekidnost kreacije i gubitka informacija u sistemu, ali i u (svom) stalnom odnosu prema polu "Ničeg" kao ekstenziji (relacije). Upravo svojstvo "svega onog što jeste" da orgnizuje informacije omogućava nam da diskutujemo o egzistenciji Boga, kao bića, u relacionističkom sistemu, koji je kako uočavamo informatičkog vida. Da bi smo se osvrnuli na postojanje Boga u prirodnom i informatičkom sistemu (kao i svakom sistemu), treba da ukažemo na još dva svojstva koji proizilaze iz realcionizma i Opšte teorije sistema. Generalni princip relacionizma je da sadržinski i formalno elementi relacije jesu manje fundamentalni od opštije celine u kojoj su sadržani. Odavde sledi da najfundamentalnija opšta makro celina mora biti istovremeno (dovoljno) informatički celovito sadržajna, ali i samo-limitirajuća sistemska celina koja obuhvata sva svojstva informatičkog dinamičkog univerzuma. U relacionističkom makro poretku ovakav totalitet je uvek neseparabilni dinamički entitet, koji je sistemski limitiran i istovremeno najopštijeg vida. Treba na ovom mestu primetiti da princip samo-limitacje (proistekao iz principa samoorganizacije) u informatičkom (kibernetičkom) sistemu podrazumeva procesiranje informacija, što u grubo tehničkom smislu označava inteligentnu obradu informacija ili forme zaključivanja. Procesiranje informacija je samo ekstenzija informatičke relacionističke strukture, gde sistem dobija ili već poseduje informacije potrebne za sopstveno procesiranje. Ovo svojstvo ćemo dalje u radu razmotriti u vezi sa principom samolimitacije odnosno samoorganizacije. Na ovom mestu treba dodati da je opšti relacioni totalitet (opšti entitet sistema) za koji smo utvrdili da je nereducibilan i nesvodiv, ostovremeno i dinamički otvoren (relacionistički) novim informacijama i stoga ima svojstvo ka sistemskom širenju. Takav entitet pored opisane težnje otvorenosti i širenju (ili da tako izrazimo "kreacionizmu") ima i sistemski simetrično generisanu posebnost i sklonost zatvaranju ili autolimitaciji. Drugi princip, pored uočenog o fundamentalnosti najopštije celine-entiteta i neseparbilnosti bića kao fundamenta sistema, a koji deriviramo iz Opšte teorije sistema je princip samoorganizacije u sistemu. Po Opštoj teoriji sistema, ovakav informatički otvoren totalitet ima, kako vidimo samolimitacioni princip kojie se manifestuje u postavljanju organičenja u funkciji organizacije poretka. Ako u nekom informatičkom sistemu imamo nagomilavanje informacija koje je asimteričnog tipa gde se više informacija gomila, nego što se gubi (a takav je npr. naš šireći prirodni-informatički poredak ili Univerzum) tada princip samoorganizacije uređuje strukturu i smisaonu hijerarhičnost sistema odnosno spontano sistem organizuje racionalni poredak "inputa" i "outputa". Na ovaj način šireći sistem je po definiciji procesno inteligentan, a ovo je posledica postojanja još jednog važnog principa, koji ovde možemo nazvati principom samoprocesiranja informacija, koji je proistekao iz opštijeg principa samoorganizacije i samolimitacije. Prinicip Samoprocesiranja informacija podrazumeva da poredak poseduje informacije o samim informacijama odnosno meta-informacije.)
[[Korisnik:Matthew Nimetz|Matthew Nimetz]] ([[Razgovor sa korisnikom:Matthew Nimetz|razgovor]]) 17:40, 28 januar-сијечањ 2016 (CET)
|
