Produkcijski kodeks MPAA – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 199:
== Slabljenje i gašenje Kodeksa (1954 - 1968) ==
Ublažavanje i konačni nestanak Kodeksa je bio dugotrajni i postepeni proces koji je bio uvjetovan istim onim faktorima koji su u isto vrijeme doveli do nestanka tzv. klasičnog Hollywooda. Oni se uglavnom vezuju uz događaje sa kraja 1940-ih i početka 1950-ih. To se prije svega odnosi na dolazak [[Televizija|televizije]], koja se relativno brzo zamijenila odlazak u kino-dvorane kao najpopularniji oblik zabave, i to pogotovo među starijom i konzervativnijom populacijom. Drugi važan faktor je bila presuda Vrhovnog suda u antitrustovnoj parnici [[United States v. Paramount Pictures]] iz 1948. godine, kojom je naloženo razdvajanje filmskih studija od lanaca kino-dvorana; potonji su po prvi put dobili priliku prikazivati ne-hollywoodske filmove iz nezavisne produkcije ili inozemstva, dakle ostvarenja čiji sadržaj nije bio ograničena Kodeksom, a što je dovelo do buma [[Eksploatacijski film|eksploatacijskih]] ostvarenja, čija je popualrnost Hollywoodu stvarala sve veću konkurenciju. Prilike je još više izmijenila presuda Vrhovnog suda u parnici [[Joseph Burstyn, Inc. v. Wilson]] iz 1952. godine kojom je oborena ranija presuda Mutual Film Corp v. Industrial Commission of Ohio, odnosno utvređeno kako se na filmsku djelatnost ipak odnose odredbe Prvog amandmana; ona je stvorila presedan temeljem koga su sineasti i distributeri mogli uspješno suprotstavljati filmskoj cenzuri.
Prva ličnost koja je, svjesno ili nesvjesno, iskoristila te trendove bio je austrijski sineast [[Otto Preminger]]. Kada je 1953. godine Breenovom uredu dostavio scenario za romantičnu komediju [[The Moon Is Blue|''The Moon Is Blue'']], adaptaciju predstave koju je bez ikakvih zamjerki ili kontroverzi bio postavio na [[Broadway|Broadwayu]], on je odbijen uz zahtjeve zbog drastične izmjene teksta zbog "nemoralnih" sadržaja. Preminger je time bio toliko ogorčen da je odlučio snimiti film bez odobrenja; na njegovu stranu su, pak, stali i producenti i matična kuća [[United Artists]], koja je odlučila film distribuirati bez certifikata, računajući da će ostvariti profit prikazivanjem u velikim gradovima. Ta se računica ispostavila ispravnom, te se tako prvi put pokazalo da hollywoodski studio može bez negativnih posljedica prkositi Kodeksu. Sljedeće godine je Breen otišao u mirovinu, a 1955. godine je Preminger sličan postupak ponovio sa filmom [[The Man with the Golden Arm|''The Man with the Golden Arm'']], koji je koristio dotada zabranjeni motiv ovisnosti o narkoticima. Komercijalni uspjeh filma je uvjerio čelništvo MPAA da se mora prilagoditi novim okolnostima, te je Kodeks sljedeće godine prvi put izmijenjen tako da su određeni sadržaji, uključujući narkomaniju, ponovno dozvoljeni kao dio sadržaja. Preminger je tokom sljedećih nekoliko godina nastavio kršiti dotadašnje tabue - u sudskoj drami [[Anatomy of a Murder]] iz 1959. je koristio motiv silovanja, a u ''[[Advise & Consent]]'' iz 1962. prikazivao homoseksualce.
==Izvori==
| |||