Produkcijski kodeks MPAA – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Red 196:
Breen i njegovi suradnici su svoje naloge slali službenim dopisima, a što je, zajedno sa pismenim odgovorima studija i sineasta, ostavilo bogatu građu za historiju Hollywooda, odnosno pružilo dragocjen uvid kako u Breenov svjetonazor, tako i način rada u klasičnom Hollywoodu. Breenova djelatnost je, sa jedne strane, primjetno ograničila slobodu izražavanja u tadašnjem Hollywoodu, ali je, sa druge strane, potakla kreativnost, prije svega kod autora koji su smišljali različite načine kako prikazati "problematične" sadržaje a da se eksplicitno ne krši slovo Kodeksa ili izaziva Breenova pažnja. Kao jedan od klasičnih primjera se navodi film [[Notorious (film, 1946)|''Notorious'']] iz 1946. godine, prilikom koga je [[Alfred Hitchcock]] odredbe o tome da poljubac ne smije trajati duže od tri sekunde "zaobišao" tako što su dvoje glumaca u ljubavnoj sceni poljupce prekidali svake dvije sekunde, a što je omogućilo antologijsku ljubavnu scenu koja traje dvije i pol minute. Filmski historičari su također skloni stavu da je Kodeks potakao izuzetnu inventivnost kod scenarista, koji su razvili cijeli niz [[Double entendre|''double entendrea'']] i raznih retoričkih trikova kojima su "problematične" sadržaje i teme izlagali kroz dijaloge među likovima. Breen je na to, pak, reagirao vlastitim, sve strožim i rigoroznijim tumačenja odredaba Kodeksa, a što je kulminiralo donošenjem amandmana 1951. godine, kojima je Kodeks dobio svoju najrestriktivniju verziju.
== Slabljenje i gašenje Kodeksa (1954 - 1968) ==
Ublažavanje i konačni nestanak Kodeksa je bio dugotrajni i postepeni proces koji je bio uvjetovan istim onim faktorima koji su u isto vrijeme doveli do nestanka tzv. klasičnog Hollywooda. Oni se uglavnom vezuju uz događaje sa kraja 1940-ih i početka 1950-ih. To se prije svega odnosi na dolazak [[Televizija|televizije]], koja se relativno brzo zamijenila odlazak u kino-dvorane kao najpopularniji oblik zabave, i to pogotovo među starijom i konzervativnijom populacijom. Drugi važan faktor je bila presuda Vrhovnog suda u antitrustovnoj parnici [[United States v. Paramount Pictures]] iz 1948. godine, kojom je naloženo razdvajanje filmskih studija od lanaca kino-dvorana; potonji su po prvi put dobili priliku prikazivati ne-hollywoodske filmove iz nezavisne produkcije ili inozemstva, dakle ostvarenja čiji sadržaj nije bio ograničena Kodeksom, a što je dovelo do buma [[Eksploatacijski film|eksploatacijskih]] ostvarenja, čija je popualrnost Hollywoodu stvarala sve veću konkurenciju. Prilike je još više izmijenila presuda Vrhovnog suda u parnici [[Joseph Burstyn, Inc. v. Wilson]] iz 1952. godine kojom je oborena ranija presuda Mutual Film Corp v. Industrial Commission of Ohio, odnosno utvređeno kako se na filmsku djelatnost ipak odnose odredbe Prvog amandmana; ona je stvorila presedan temeljem koga su sineasti i distributeri mogli uspješno suprotstavljati filmskoj cenzuri.
==Izvori==
| |||