Anagnorizam – razlika između verzija

Aristotel u ''Poetici'' ne raspravlja o [[Komedija|komediji]] onoliko detaljno kao o tragediji, no ispitivači se slažu da je anagnorizam jednako važan element i u antičkim komičkim komadima. Euripid, kao "otac [[Nova atička komedija|nove komedij]]e",<ref>Milivoj Sironić, Damir Salopek, "Grčka književnost", ''Povijest svjetske književnosti'', Zagreb, 1977, str. 128.</ref> izvršio je snažan uticaj na ovu vrstu [[Grčka komedija|grčke komedije]], koja se javlja krajem [[5. vek pne.|5. veka pne.]], traje tokom čitavog [[4. vek pne.|4. veka pne.]] i zatim nastavlja život u delima pisaca [[Stari Rim|rimske]] [[Palijata|palijate]], pre svih [[Plaut]]a i [[Publije Terencije Afer|Terencija]]), od kojih će njene ključne elemente preuzeti i moderna drama.<ref>P. E. Easterling, E. J. Kenney, ''The Cambridge History of Classical Literature. Vol. I: Greek Literature'', Cambridhe University Press, 2003, str. 425.</ref> U Euripidovoj ''[[Helena (Euripid)|Heleni]]'' već su prisutni mnogi od elemenata koji će postati tipični za novu komediju: uloga ''[[Tiha|sudbine]]''), scena prepoznavanja, srećan završetak. Tipičan zaplet u novoj komediji uključivao je konačno otkriće, obično po nekim znacima (često po amajlijama koje su detetu date po rođenju), koji dokazuju da je devojka rođena kao slobodna građanka i da se prema tome može udati za junaka komedije. Pri tom do čina prepoznavanja često dolazi zahvaljujući mahinacijama nekog [[Lukavi rob|lukavog roba]]. Ovakav zaplet pojavljuje se u Shakespearovoj ''[[The Winter's Tale|Zimskoj priči]]'', gde scena prepoznavanja u završnom činu otkriva da Perdita zapravo nije dete pastira, nego je kraljeva kći, pa se prema tome može udati za svog voljenog princa.<ref>Northrop Frye, "Recognition in ''The Winter's Tale''", ''Fables of Identity: Studies in Poetic Mythology'', str. 108–109, ISBN 0-15-629730-2</ref>