Wikipedija

Bitka na Lijevča polju – razlika između verzija

Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
slika
Red 58:
[[File:Stara Gradiska concentration camp.jpg|thumb|Ustaški [[logor Stara Gradiška]], u koji su Đurišićevi četnici dobrovoljno ušli.]]
 
Kod Gornjeg Šehera Đurišić je sa odredom ponovo prešao Vrbas, i [[17. april]]a na putu Banjaluka — Mrkonjić-Grad se našao sa ustaškim generalaom [[Metikoša|Vladimir Metikošem]] i Drljevićevim delegatom Dušanom Krivokapićem, koji mu prenose poruku Sekule Drljevića da se vrati svojim trupama, garantujući mu slobodan prolaz preko hrvatske teritorije.<ref>www.znaci.net/00001/11_78.htm</ref> U toku pregovora između Đurišićevih delegata i ustaških vlasti u Banjaluci, jedinice NOVJ su, [[21. april]]a, napale Đurišićev odred na putu [[Mrkonjić-Grad]] — [[Banjaluka]] i presekle mu odstupnicu u pravcu reke Sane. Ovo je nateralo Đurišića da prihvati uslove ustaša i Drljevića. Preko Banjaluke, on je sa svojim odredom došao u Staru Gradišku i priključio se svojim trupama koje su nešto ranije bile tu smeštene.<ref>www.znaci.net/00001/11_78.htm</ref> Odmah po dolasku u Staru Gradišku, Đurišić i njegovo ljudstvo su razoružani.
 
{{citat|Oko dva sata posle podne kapija se otvorila i unutra je ušao ustaški tenk, a za njim i odred ustaša. Naredili su obezglavljenoj vojsci da položi oružje. Odvojili su oficire od boraca. Ovde sam poslednji put video Dragišu Vasića, čika Branka Ostojića, Petra Baćevića, majora Ivana Ružića, Bećira Tomovića, Mana Pekovića i mnoge toliko drage i dobre prijatelje. Plakao sam.<ref>Kosta Nikolić, Istorija ravnogorskog pokreta, knjiga III, Beograd 1999., str. 341.</ref>|Svedočenje Predraga Cemovića, bliskog rođaka Pavla Đurišića koji je preživeo Staru Gradišku}}
Odmah po dolasku u Staru Gradišku, Đurišić i njegovo ljudstvo su razoružani. Ustaše su prvo saslušavale Đurišića i ostale četničke vođe koji su bili s njim. Posle kraćeg vremena, Pavle Đurišić, [[Dragiša Vasić]], [[Luka Baletić]], [[Mirko Lalatović]], [[Zaharije Ostojić]], [[Pavle Novaković]], [[Petar Baćović]] i gotovo svi uhvaćeni oficiri i nekolicina članova četničkog nacionalnog komiteta za Crnu Goru, ukupno oko 150 ljudi, prebačeni su u [[logor Jasenovac]] i poubijani.<ref>www.znaci.net/00001/11_78.htm</ref>▼
 
▲Odmah po dolasku u Staru Gradišku, Đurišić i njegovo ljudstvo su razoružani. Ustaše su prvo saslušavale Đurišića i ostale četničke vođe koji su bili s njim. Posle kraćeg vremena, Pavle Đurišić, [[Dragiša Vasić]], [[Luka Baletić]], [[Mirko Lalatović]], [[Zaharije Ostojić]], [[Pavle Novaković]], [[Petar Baćović]] i gotovo svi uhvaćeni oficiri i nekolicina članova četničkog nacionalnog komiteta za Crnu Goru, ukupno oko 150 ljudi, prebačeni su u [[logor Jasenovac]] i poubijani.<ref>www.znaci.net/00001/11_78.htm</ref>
 
Pripadnike tzv. Crnogorske Narodne Vojske su ubrzo zarobile snage [[NOVJ|Jugoslovenske armije]]. Mnogi od njih su ubijeni, a neki su prešli u redove pobednika.<ref>[http://www.znaci.net/00001/281_1.pdf Radoje Pajović: Pavle Đurišić]</ref>
Izvor: https://sh.wikipedia.org/wiki/Bitka_na_Lijevča_polju