Miloš Minić – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Bot: popravljanje preusmjeravanja |
|||
Red 52:
Posle [[27. 3.]] [[1941]]. godine Miloš Minić je upućen u [[Valjevo]] kao instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju pri valjevskom okružnom komitetu. Posle okupacije on je bio jedan od organizatora ustanka i aktivno je učestvovao u organizaciji partizanskih odreda.
Kada je partizanski štab saznao da se u Valjevskom kraju nalazi pukovnik [[Dragoljub Mihailović|Draža Mihailović]],
U vreme formiranja, kako partizanskih tako i četničkih odreda na slobodnoj teritoriji zapadne Srbije, odnosi su počeli da se pogoršavaju.
U međuvremenu Minić je došao u dodir sa vojnočetničkim odredom "Zečević-Martinović", koji je bio voljan da se bori. Krajem avgusta, pravoslavni [[svećenik|sveštenik]] [[Vlado Zečević|Vlada Zečević]] i inženjerijski [[poručnik]] [[Ratko Martinović]] uputili su se na zajednički sastanak na [[Mačkov kamen|Mačkovom kamenu]]. Na kraju je postignut sporazum o napadu na varošicu [[Krupanj]]. Posle [[Bitka za Krupanj 1941.|osvajanja Krupnja]], raspravljalo se o stvaranju novih organa vlasti. Došlo je do sastanka u selu Kržavu između Minića, Zečevića i Dragojla Dudića. Na predlog Minića i Zečevića, organ vlasti u Krupnju je nazvan "Narodni odbor varošice Krupanj". Posle konstituisanja ovog tela, Miloš Minić je održao veliki
Oko 11. septembra 1941. godine ponovo dolazi do susreta Miloša Minića sa Dražom Mihailovićem povodom napada četnika na partizane u selu Planinici (Mionica) kojim je rukovodio lično Draža Mihailović.<ref>dr J. Marjanović, Prilozi, str. 191</ref>
Polovinom septembra Minić dobija zadatak da sačeka generalnog sekretara KPJ, [[Josip Broz Tito|Josipa BrozaTita]] na prostoru valjevske teritorije. Tito je stigao u selo Robaje [[18. 9.]] [[1941]]. godine gde ga je zadržala partizanska četa. Minić je došao i prepoznao Tita. Tito se najviše interesovao za odnose partizana i četnika Draže Mihailovića. Minić mu je podneo izveštaj, a Tito je tražio sastanak sa Dražom. Tako je Miloš Minić sa [[Josip Broz Tito|Titom]], Obradom Stefanovićem i Vojislavom Rafailovićem ponovo krenuo Draži u suret, u [[Struganik]] [[19. 9.]] [[1941]]. godine gde je zakazan sastanak. Razgovori su se vodili u kući [[Živojin Mišić|vojvode Živojina Mišića]]. Sa Dražom Mihailovićem nalazio se i sin vojvode [[Živojin Mišić|Živojina Mišića]], major [[Aleksandar Mišić]], načelnik Vrhovene Komande, potpukovnik Dragoslav Pavlović i [[Dragiša Vasić]]. I posle ovih razgovora nije došlo do nekog pomaka. Dogovoreno je samo da se mobilizacija izvodi bez prisile i da se dve strane ne sukobljavaju. Na kraju, Miloš Minić je kao uspomenu poklonio Dragoslavu Pavloviću svoj pištolj "Valter", a ovaj mu je dao vojno-državni pištolj koji su nosili [[oficir]]i bivše jugoslovenske kraljevske vojske. Interesantno da je taj isti pištolj, po Minićevim rečima njega spasao od Dražinih četnika u selu Bastavu, nedaleko od Krupnja [[1942]]. godine.
Krajem septembra 1941. godine Miloš Minić je ponovo otišao na sastanak sa Dražom Mihailovićem povodom razotkrivene zajedničke akcije četnika DM i Nedićevih jedinica protiv partizana na osnovu njihovog pismenog sporazuma koji su zaplenili partizani.<ref>Zbornik NOR-a, tom I, knj. 1, dok. br. 148</ref>
Posle nemačke ofanzive na zapadnu Srbiju i odlaska glavnine partizanskih snaga u [[Sandžak]], Minić dobija zadatak da ostane na terenu i nastavi svoj dotadašnji posao. Sredinom decembra sazvano je okupljanje političkih rukovodilaca ustanka iz šabačkog i valjevskog kraja i partizanskih rukovodilaca [[Mačvanski partizanski odred|Mačvanskog]] i [[Valjevski partizanski odred|Valjevskog NOP odreda]]. Skup je održan u Dragodolu [[15. 12.]] [[1941]]. godine. Miloš Minić je vodio ovaj skup i tražio je da se partizanske jedinice reorganizuju, u manje pokretljive jedinice da bi se iskra ustanka održala u narodu, te da svaka grupa ide na svoju teritoriju i širi ustanak. Minić je naročito insistirao na poštovanju gvozdene partizanske discipline. Naredio je da nema opijanja, silovanja, krađe, svirepih ubistava i kocke. Tokom čitave [[1942]]. godine, pod najtežim okolnostima za [[narodnooslobodilačka borba Jugoslavije|narodnooslobodilačku borbu]], neumorno je radio na jačanju jedinstva naroda [[Srbije]] na organizovanju pokreta i borbe.▼
▲Posle nemačke ofanzive na zapadnu Srbiju i odlaska glavnine partizanskih snaga u [[Sandžak]], Minić dobija zadatak da ostane na terenu i nastavi svoj dotadašnji posao. Sredinom decembra sazvano je okupljanje političkih rukovodilaca ustanka iz šabačkog i valjevskog kraja i partizanskih rukovodilaca [[Mačvanski partizanski odred|Mačvanskog]] i [[Valjevski partizanski odred|Valjevskog NOP odreda]]. Skup je održan u Dragodolu [[15. 12.]] [[1941]]. godine. Miloš Minić je vodio ovaj skup i tražio je da se partizanske jedinice reorganizuju, u manje pokretljive jedinice da bi se iskra ustanka održala u narodu, te da svaka grupa ide na svoju teritoriju i širi ustanak. Minić je naročito insistirao na poštovanju gvozdene partizanske discipline. Naredio je da nema opijanja, silovanja, krađe, svirepih ubistava i kocke. Tokom čitave [[1942]]. godine, pod najtežim okolnostima za [[narodnooslobodilačka borba Jugoslavije|narodnooslobodilačku borbu]], neumorno je radio na jačanju jedinstva naroda [[Srbija|Srbije]] na organizovanju pokreta i borbe.
Kao sekretar Okružnog komiteta KPJ u [[Čačak|Čačku]] nastavio je da radi i tokom [[1943]]. i [[1944]]. godine, sve do povratka [[Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije|NOVJ]] u Srbiju. Posle [[Beogradska operacija|oslobođenja Beograd]]a, dobija dužnost načelnika [[OZNA|OZNE]] za grad Beograd.
| |||