A Streetcar Named Desire (film, 1951) – razlika između verzija

'''''A Streetcar Named Desire''''' (prevođen kao '''''Tramvaj zvan čežnja''''' i '''''Tramvaj zvan želja''''') je [[SAD|američki]] film iz [[1951]]. snimljen po istoimenoj drami [[Tenesi Vilijams|Tenesija Vilijamsa]]. Film je [[reditelj|režirao]] [[Elija Kazan]] koji je režirao i originalnu [[brodvej|brodvejsku]]sku predstavu, a u glavnim ulogama su [[Vivijen Li]], [[Marlon Brando]], [[Kim Hanter]] i [[Karl Malden]]. Svi glumci su, osim Bivijen Li, nastupili i u pozorišnoj adaptaciji drame. Scenario je potpisao Vilijams lično, ali je pod pritiskom tadašnje [[cenzura|cenzure]] morao da izmeni scenario, izbacivši iz njega sve aluzije na [[homoseksualnost]].

Nekoliko tema koje je ovaj pozorišni komad obrađivao nije mogao zbog [[holivudski moralni kod|holivudskog moralnog koda]] toga vremena, da se nađe na filmu, zato je Tenesi Vilijams bio prisiljen, da bi film prošao strogu cenzuru da promeni par scena ili su te scene zaista bile snimljene ali su u produkciji isečene, bez znanja [[režiser|režisera]]a. Najveće odstupanje u odnosu filma na dramu jeste sam kraj filma. Naime u pozorišnoj predstavi, Stela tužna zbog toga što je svoju sestru poslala u mentalnu instituciju i obuzeta sumnjom da ju je njen muž silovao, bukvalno se prepušta Stenlijevim milovanjima. Naravno, tadašnja moralna holivudska politika nije mogla da dozvoli takav kraj gde krivac prolazi bez kazne. Iz tog razloga je snimljena scena, gde Stela teatralno izgovara da se više nikada neće vratiti Stenliju i napušta svoju kuću zauvek.

Isto tako zbog moralnih tendencija tog doba iz same adaptacije drame u film izbačene su sve aluzije na homoseksualnost. U samoj drami Blanš kazuje Miču da se njen muž ubio nakon što je saznala da je imao homoseksualnu aferu sa drugim muškarcem. Ta scena, iako snimljena, je u postprodukciji isečena iz filma, ostavljajući nam samo podatak da se Blanšin muž iz ne baš jasnog razloga ubio. U to vreme samo izgovaranje reči [[homoseksualac]] donosilo je zabranu prikazivanja filma.

Godine 1993. objavljen je DVD u kome su ubačene scene koje su proširile film za 3 minuta. Između ostalog on sadrži malo provokativniji dijalog između likova, jasniju sliku da je razlog ubistva Blanšinog muža njegova homoseksualnost, i uvećavajući kadar Stelinog lica koja beži na sprat, nakon Stenlijevog šamara, koji jasno prikazuju emocije koja treba da nam reflektuju osećanje želje.

=== Lokacija i dizajn ===

Najveći deo ovog filma sniman je u holivudskom studiju, ali su neke scene snimane u [[Nju Orleans|Nju Orleansu]]u, od kojih je najvažnija scena Blanšinog dolaska. Tramvaj koji se vidi u toj sceni i danas se upotrebljava u saobraćaju.

* '''Osvojeni Oskari'''

** [[ Oskar za najbolju glavnu glumicu|Najbolja glavna glumica]] - [[Vivijen Li]]

** [[Oskar za najbolju sporednu mušku ulogu|Najbolji sporedni glumac]] - [[Karl Malden]]

** [[Oskar za najbolju sporednu glumicu|Najbolja sporedna glumica]] - [[Kim Hanter]]

** -{[[Oskar za najbolju scenografiju|Najbolja crno-bela scenografija]]}- - [[Ričard Dej]] i Džordž Džejms Hopkins

* '''Nominacije'''

** [[Oskar za najboljeg glavnog glumca|Najbolji glavni glumac]] - [[Marlon Brando]]

** [[Oskar za najbolji film|Najbolji film]] - Čarls K. Feldman, producent

** [[Oskar za najbolju originalnu muziku |Najbolja originalna muzika]] - [[Aleks Nort]]

** [[Oskar za najbolji adaptirani scenario|Najbolji adaptirani scenario]] - [[Tenesi Vilijams]]

** [[Oskar za najboljeg režisera|Najbolja režija]] - [[Elija Kazan]]

** [[Oskar za najbolji zvuk|Najbolji zvuk]] – Nejtan Levinson

** [[Oskar za najbolju fotografiju|Najbolja fotografija]] - Hari Stradling

** [[Oskar za najbolji kostim|Najbolji kostim]] – Lusinda Balard