Konstantin XI Paleolog – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Bot: Interwiki za izabrane članke za sr:Константин XI Палеолог Драгаш |
m link |
||
Red 61:
Jovan se posle toga vratio u Carigrad, ali Konstantin nije odustao od osvajanja Patrasa. On i Sfrances su razradili novi plan za napad, uzdajući se u to da će lokalno [[Grci|grčko stanovništvo]] u gradu podržati njihov napad i otvoriti [[Kapija|kapije]]. Kontakt sa njima je uspostavljen i postignut je dogovor, tako da su Konstantin i njegove trupe [[1. mart|01.03.]][[1429|1429. godine]] krenuli ka Patrasu i [[20. mart|20.03.]] su otpočeli napad. Međutim do otvorene predaje nije došlo, tako da je otpočela opsada. Tokom jednog napada [[konj]] pod Konstantinom je bio smrtno ranjen i tom prilikom ga je Sfrances spasao sigurnog zarobljavanja, ali je on bio zarobljen i oslobođen je tek [[23. april|23.04.]] Početkom [[maj]]a otpočeli su pregovori i napravljen je dogovor, da će se grad predati, ako se u roku od [[mesec dana]] nadbiskup Malatesta ne vrati u grad, koji je napustio da bi doveo pomoć. Konstantin se posle toga povukao, da bi se [[1. jun|01.06.]] pojavio pod gradom zahtevajući predaju. Posle četiri dana grad je otvorio kapije, ali je u [[Citadela|citadeli]] ostala nadbiskupova posada koja se predala tek [[godinu dana]] kasnije.
Promena uprave u Patrasu uznemirila je [[Osmanlije]] i [[Mlečani|Mlečane]], ali je Konstantin preko Sfrancesa uspeo da [[Diplomatija|diplomatskim]] putem otkloni opasnost po svoje posede. Nadbiskup Malatesta se u međuvremenu vratio u region sa [[Katalonija|katalonskim]] najamnicima, ali je Konstantin od njih za 6.000 zlatnika otkupio grad, otklonivši i tu opasnost po svoje posede. Tokom [[Novembar|novembra]] [[1429|1429. godine]] njegova prva supruga ''Madlena'' odnosno ''Teodora'' (kako je bilo njeno [[Pravoslavlje|pravoslavno]] ime) Toko je umrla a on postao udovac. Posle preuzimanja potpune kontrole nad Patrasom u [[jul]]u [[1430|1430. godine]], kada se predala i posada iz citadele, naredio je da se poruši [[utvrđenje]] u Klarenci da ga ne bi zauzeli [[gusari]], pošto nije imao dovoljno snaga da drži i to utvrđenje. Uspesi vizantijskih despota na Peloponezu pokrenuli su Osmanlije koje se u [[proleće]] [[1431|1431. godine]] spuštaju na [[jug]] i razaraju [[bedem]] na
[[file:Constantine Palaiologos.jpg|thumb|300px|thumb|Konstantin Dragaš, slika iz [[19. vek|-{XIX}- veka]]]]
Toma i Konstantin su [[1432|1432. godine]] zamenili svoje posede u sklopu Morejske despotovine sa čime su se složili i car Jovan i vrhovni despot Teodor II. Međutim uskoro je došlo do porasta netrpeljivosti između Konstantina i Teodora, zbog čega je Jovan u [[avgust]]u [[1435|1435. godine]] pozvao Konstantina u [[Carigrad]], a u [[mart]]u naredne godine im se pridružio i Teodor. Tokom ovog perioda Jovan nije uspeo da razreši njihove nesuglasice i oni su se vratili na Peloponez, a sve je delovalo kao da njihove razmirice samo [[rat]] može da razreši. Car je posle toga probao da preko svojih poslanika spreči sukob i to mu je pošlo za rukom tek sa trećom misijom koju je predvodio [[Grigorije Mamas]] ([[1443]]—[[1450]]), budući [[vaseljenski patrijarh]] (''Grigorije III''). Situacija je razrešena time što se Konstantin vratio u Carigrad, dok su Teodor i Toma ostali despoti na Peloponezu. Ne zna se sa sigurnošću koji su bili tačni razlozi njihovih sukoba, ali je izvesno da je u pitanju bila kako prevlast na samom Peloponezu, tako i pitanje ko će biti novi [[vizantijski car]], pošto Jovan VIII iz svoja tri braka nije imao potomaka. Iako je po pravu Teodor bio ispred Konstantina, sticao se utisak da je mlađi brat ipak bliži prestolu, jer je imao veće Jovanovo poverenje.
Red 82:
=== Despotovanje Morejom (1443—1449) ===
[[file:Hexamilion-1.jpg|thumb|thumb|380px|Osnova nekadašnje kule Heksamileona]]
Po preuzimanju vlasti u Moreji, Konstantinova prva briga bila je zaštita vizantijskih poseda odnosno celokupnog poluostrva. Sa tim ciljem je on početkom [[februar]]a otpočeo sa obnovom [[Heksamileon]]a, [[bedem]]a koji je štitio kopneni prolaz na [[Peloponez]], koji su [[Osmanlije]] porušile u [[proleće]] [[1431|1431. godine]]. Posle četrdesetak dana rada, obnova bedema ojačanog sa 153 [[kule]] je okončana u [[mart]]u i on je u dužini od 7.028 [[m]] odnosno 7.760 [[m]] pregrađivao [[Prevlaka (geografija)|korintski zemljouz]] od [[Saronski zaliv|Saronskog]] do [[Korintski zaliv|Korintskog zaliva]].
Paralelno sa gradnjom bedema, Konstantin je pratio i razvoj situacije na [[Balkansko poluostrvo|Balkanskom poluostrvu]] odnosno pokret [[krstaški ratovi|krstaša]] predvođenih [[Janoš Hunjadi|Janošom Hunjadijem]] iz [[Kraljevina Mađarska|kraljevine Mađarske]] ka [[Otomanska imperija|Otomanskoj imperiji]]. Računajući na [[sultan]]ovu zauzetost, on je po okončanju radova na Heksamileonu prešao [[Prevlaka (geografija)|zemljouz]] sa svojim trupama i otpočeo napad na preostale [[Krstaške države|latinske države]] na [[Atika|Atici]], [[Atinsko vojvodstvo|Atinsko i tebansko vojvodstvo]]. Bez većih poteškoća, on je vojvodu [[Nerio II Ačajulio|Neria II Ačaulija]] primorao da mu preda [[Atina|Atinu]] i [[Teba|Tebu]] i obaveže se na [[vazal]]ne odnose prema njemu, umesto dotadašnjih prema sultanu. On se tu nije zaustavio i nastavio je sa svojim snagama prodor u [[Beotija|Beotiju]], [[Fokida|Fokidu]] i [[Tesalija|Tesaliju]] do [[Pind]]a, da bi potom umarširao u [[Mletačka republika|mletačku]] [[Vitrinica|Vitrinicu]]. Istovremeno je po njegovom nalogu [[Konstantin Kantakuzin]], koji je upravljao [[Vostica|Vosticom]], prešao Korintski zaliv i proterao Osmanlije za [[zapad]]nih delova Fokide.
Međutim njegova osvajanja su izazvala energične proteste Mlečana koji su zahtevali da im se vrate posedi, ali i [[Alfonso V|Alfonsa V]] ([[1415]]—[[1458]]), koji vladao [[Aragonska kraljevina|Aragonom]] i [[Napuljska kraljevina|Napuljem]], koji je po nekom naslednom pravu tražio da mu se preda atinsko vojvodstvo i sa tim ciljem je morejskom despotu poslao svog čoveka da preuzme te posede. Međutim, presudan faktor na Balkanu u tom trenutku, ipak je bio [[Murat II|Murat II]] koji je bio potisnut [[1443|1443. godine]] i morao da zaključi [[Segedinski mir]], ali je već [[1444|1444. godine]] u [[Bitka kod Varne (1444)|bici kod Varne]] uništio zapadne krstaše i u potpunosti otklonio opasnost po svoju državu. Nezadovoljan Konstantinovim delovanjem, koji je ''[[de jure]]'' bio sultnov vazal, on je u [[Zima|zimu]] [[1446|1446. godine]] pokrenuo vojsku koja je brojala između 50 i 60.000 ljudi na [[Morejska despotovina|Morejsku despotovinu]] i njene novoosvojene posede.
| |||