'''Natrijum sulfat''' je so [[natrijumnatrij]]auma i [[sumporna kiselina|sumporne kiseline]]. U anhidratnoj formi, je beli [[kristal]]ni prah sa [[hemijskakemijska formula|hemijskom formulom]] Na<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>, dok je kao dekahidrat poznat kao Glauberova so ili {{jez-lat|sal mirabilis|el}} (čudesna so) sa formulom Na<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> ·10H<sub>2</sub>O. Sa godišnjom proizvodnjom od 6 miliona [[tona]] je jedna od najvažnijih trgovačkih hemikalija.
Natrijum sulfat se najviše koristi u [[proizvodnja|proizvodnji]] [[deterdžent|deterdženata]], u Kraftovom procesu proizvodnje [[papir]]a. Oko dve trećine svetske proizvodnje se dobija iz [[mirabilit]]a, prirodnog minerala u formi dekahidrata, te ostataka iz proizvodnje nekih hemijskih sirovina poput [[hlorovodonična kiselina|hlorovodonične kiseline]].
== Istorija ==
[[Hidrat]] natrijum sulfata je poznat i kao Glauberova so, koja je dobila ime po [[Njemačkanemačka|njemačko]]-[[Holandija|holandskom]] farmakologu [[Johann Rudolf Glauber]]u ([[1604]]–[[1670]]), koji ju se otkrio u izvorima u [[Mađarska|Mađarskoj]]. On lično ju je nazvao {{jez-lat|sal mirabilis|el}} čudesna so, zbog njenih medicinskih svojstava. Kristali se generalno koriste kao [[laksativ]], dok nije otkrivena njena današnja primjena početkom [[20. vekvijek|20. veka]]a.<ref>Zbigniew Szydlo: ''Water which does not wet hands: The Alchemy of Michael Sendivogius'', [[1994]], London-Varšava, Poljska Akademija nauka</ref>
U [[18. vekvijek|18. veku]]u Glauberova so se počela upotrebljavati kao sirovina u industrijskoj proizvodnji sode ([[natrijum karbonat]]), putem reakcije sa [[kalijum karbonat]]om. Pošto su se povećale potrebe za sodom, povećana je i potražnja za natrijum sulfatom.<ref>Fred Aftalion: ''A History of the International Chemical Industry'', 1991, Philadelphia, University of Pennsylvania Press, str. 11–16, ISBN 0-8122-1297-5</ref> Do tada, Leblancov proces, kojim se natrijum sulfat dobijao kao intermedijarni proizvod je bio glavni metod u proizvodnji sode.
