U antičko vreme, vijak je prvu put upotrebljen kao deo vijčane pumpe za navodnjavanje [[Viseći vrtovi iz Vavilona|Visećih vrtova iz Vavilona]] u [[7. vekvijek pne.|7. veku pne.]]
Vijak je kasnije opisao grčki matematičar i filozof [[Arhita|Arhita iz Tarenta]] (428 - 350 p.n.e). Od [[1. vekvijek pne.|1. veka pne.]] koristili su se drveni vijci, uglavnom u [[presa|presama]] za dobijanje [[ulje|ulja]] i [[vino|vina]]. U [[Evropa|Evropi]] se [[metal|metalni]] vijci nisu pojavili sve do [[15. vekvijek|15. veka]].
1744. godine izumljena je preteča [[odvijač|odvijača]]. Prvi [[odvijač|odvijači]], slični onima koje danas koristimo, pojavili su se tek u [[19. vekvijek|19. veku]]. Do polovine [[19. vekvijek|19. veka]] u [[brodogradnja|brodogradnji]] su se isključivo koristile [[zakovica|zakovice]].
[[Metal|Metalni]] vijci su ušli u upotrebu krajem [[18. vekvijek|18. veka]]. Sa razvojem mašina za izradu [[navoj|navoja]] (1870-ih), drastično se smanjila cena navojnih elemenata i time se povećala upotreba vijaka.
U [[19. vekvijek|19. veku]] u upotrebi su bili vijci sa prorezom, vijci sa kvadratnom glavom i vijci sa šestougaonom glavom. U [[20. vekvijek|20. veku]] je došlo do razvoja i drugih oblika glava. 1908., kanađanin [[P. L. Robertson]], je izumeo vijak sa glavom sa kvadratnom rupom. Vijak sa glavom sa šestougaonom rupom (imbus) pojavio se 1911. godine. Ranih 1930-ih [[Henri Filips]] je izumeo vijak sa PH glavom ("krstak").
