Milan Spasić – razlika između verzija

|datum rođenja=[[8. 11.|8. novembra]] [[1909]]

|datum smrti=[[17. 4.|17. travnja]] [[1941|1941.]]

|mesto smrti=[[Boka Kotorska|Boka kotorska]], [[Kraljevina Jugoslavija]]

|za narodnog heroja proglašen=[[10. 9.|10. septembra]] [[1973|1973.]]

'''Milan Spasić''' ([[Beograd]], [[Srbija]], [[8. 11.|8. novembra]] [[1909]] - [[Boka Kotorska|Boka kotorska]], [[Kraljevina Jugoslavija]] [[17. 4.|17. aprila]] [[1941|1941.]]) bio je mornarički

[[poručnik]] [[Kraljevska jugoslavenskaJugoslovenska vojska|Kraljevske jugoslavenske vojske]], koji je za [[Aprilski rat|Aprilskog rata]] zajedno sa svojim kolegom [[Sergej Mašera|Sergejom Mašerom]] raznio i potopio [[Zagreb (razarač)|''Razarač Zagreb'']] da ne padne u ruke [[Kraljevina Italija|talijanskoj]] mornarici i pritom zajedno sa Mašerom poginuo.

Milan Spasić je osnovno školovanje završio u rodnom [[Beograd]]u, tu je pohađao i gimnaziju koju je završio [[1929|1929.]] s odličnim uspjehom. Nakon toga upisao se u VII klasu Pomorske vojne akademije, koja je tada bila u [[Dubrovnik]]u i trajala tri godine. Na Akademiji je ostao i na specijalizaciji za [[Torpedo|torpeda]] i [[Mina|mine]].

U trenutku izbijanja kratkotrajnog [[Aprilski rat|Aprilskog rata]] [[1941|1941.]] godine Spasić је bio poručnik bojnog broda II. klase na tada jednom od najmodernijijih

brodova jugoslavenske mornarice [[Zagreb (razarač)|''Razaraču Zagreb'']] stacioniranom u luci [[DobrotaDobro]]ta (uz razarače: [[TA-43|''Beograd'']] i [[Lubiana|''Ljubljana'']] to je bio vrh mornarice). Na brodu je bio oficir zadužen za torpeda i mine.

''Razarač Zagreb'', bio je cilj zračnog napada pet talijanskih bombardera već [[6. 4.|6. aprila]], ali kako je napad izvršen s velike visine - "Zagreb" nije pretrpio nikakva oštećenja. "Zagreb" je ostao neoštećen i za slijedećeg zračnog napada 13. aprila. Već 15. aprila demoralizirana i razbijena [[Kraljevska jugoslavenskaJugoslovenska vojska|Kraljevska jugoslavenska vojska]] zatražila je primirje. Posadama brodova stacioniranim u [[Boka kotorskaKotorska|Boki kotorskoj]] naređeno je da ne otvaraju vatru na [[Silesile osovineOsovine|osovinske snage]], te da brodove i svoju opremu mirno predaju osovinskim snagama, strogo im je naređeno da ih ne uništavaju. Veći dio mornara iskrcan je na kopno.

[[19. 4.|19. aprila]] [[1941|1941.]] na mornaričkom groblju u Savini pokraj [[Herceg- Novi|Herceg Novog]] zajedno sa Mašerom (njegov leš nije pronađen). Na njihov posljednji ispraćaj došli su brojni stanovnici, ali i odred talijanske vojske, - koji su bili impresionirani herojstvom Milana Spasića i Sergeja Mašere te su ih ispratili uz uobičajene vojne počasti.

Taj romantičarski čin, nalik na [[Antika|antičke]] junake poput [[Leonida I|Leonide]], mladih jugoslavenskih [[oficir]]a, izazvao je i veliku pažnju [[Ujedinjeno Kraljevstvo|britanske]] štammpe - koja je puno pisala o tom činu. Britanci su već [[1942|1942.]] u krugu svojih kasarni na [[Malta|Malti]] podigli spomen ploču posvećenu Mašeri i Spasiću.<ref>[http://www.brodovi.net/?p=817 Spasić i Mašera - put ka besmrtnosti, na portalu Brodovi.net]</ref>Britanski publicist David Divine, je u svojoj knjizi “Navies in Exile“ (London : John Murray, 1944.) posebno istakao podvig Spasića i Mašere.

Oni i njihov čin su nakon [[Drugi svjetski rat|Drugog svjetskog rata]] divinizirani ali gotovo isključivo po [[Zapadna EuropaEvropa|Zapadnoj Europi]].

U [[FNRФедеративна JugoslavijaНародна Република Југославија|FNR Jugoslaviji]] se o tom činu prvih poratnih godina - uopće nije ništa govorilo, pisalo a ni znalo, -

oni se valjda nisu uklapali u ideološki obrazac da su jedino [[Komunizam|komunisti]] imali ispravnu koncepciju i patriotsku svijest za otpor okupatorima, a Spasić i Mašera se nikako nisu uklapali u taj kalup - jer kako objasniti da su oficiri kraljevske vojske (kralj [[Petar II Karađorđević|Petar II]] je upravo tih godina optuživan za kolaboraciju s okupatorima preko [[Četnici|četnika]]) bili u stanju napraviti takav čin. O njima se počelo pisati tek [[1960|1960-ih]] nakon demokratizacije zemlje ([[Privredna reforma 1964.]]). [[Francuzi]] su snimili [[1968|1968.]] igrani film ''Flammes sur l'Adriatique'' (Plamen nad Jadranom), posvećen tom događaju po scenariju [[Meša Selimović|Meše Selimovića]] u režiji Alexandra Astruca i Stjepana Čikeša.<ref>[http://www.cinema-francais.fr/les_films/films_a/films_astruc_alexandre/flammes_sur_l_adriatique.htm O filmu Flammes sur l'Adriatique, na portalu Cinema-francais]</ref>

Na valu tih procesa i proglašeni [[Narodninarodni herojiheroj Jugoslavije|narodnim herojima]] [[SFRSocijalistička Federativna Republika Jugoslavija|SFR Jugoslavije]] ukazom predsjednika [[Josip Broz Tito|Tita]] [[10. 9.|10. septembra]] [[1973|1973.]] godine, povodom 30 godišnjice osnutka [[JRM]]. <ref>[http://www.znaci.net/00001/10.htm Spasić Save Milan na portalu Narodni heroji Jugoslavije]</ref>Nakon toga Spasić i Mašera dobili su po neku ulicu u većim jugoslavenskim gradovima.