Trulski sabor – razlika između verzija

'''Peto-šesti sabor''' ([[latinski jezik|latinski]]:''Concilium Quinisextum'', [[Koine grčki]]:''Penthekte Synodos''), poznad i pod nazivom '''Trulski sabor''', bio je crkveni [[sinod]] održan u [[KonstantinopolKonstantinopolj|Konstantinopolu]]u godine 692. Sazvan je jedanaest godina nakon [[Treći carigradski sabor|Trećeg carigradskog sabora]] u nastojanju da donese [[kanonsko pravo|disciplinska pravila]] za Crkvu koju prethodna dva sabora ([[Drugi carigradski sabor|Drugi]] i Treći carigradski) nisu bili donijeli. Sazvao ga je i predsjedao mu [[bizantbizantsko carstvo/Latinična verzija|bizantski]]ski car [[Justinijan II]], a u njemu je sudjelovalo 215 episkopa, svi iz istočnih dijelova nekadašnjeg Rimskog Carstva. Svrha je bila donijeti nova, stroža pravila za Crkvu, odnosno ukinuti praksu i običaje koja se tada smatrala [[paganstvopaganizam|paganskom]].

}}</ref> To se odnosilo na tada uobičajenu praksu Crkve na Zapadu, kao što je, na primjer prikazivanje [[Isus]]a kao [[Janjeagnus BožjeDei|janjeta Božjeg]]. Daleko veći spor je izazvao različit stav prema [[svećenički celibat|svećeničkom celibatu]]. Sabor je izričito dao pravo oženjenim muškarcima da postaju svećenici i [[đakon]]i, odnosno ustanovio [[ekskomunikacija|ekskomunikaciju]] za svakoga tko bi svećenika nastojao odvojiti od njegove žene.

Odluke Sabora, su, pak, odbačene na Zapadu. [[Sergije I (papa)|Papa Sergije I]] ih je odbio potpisati, pa ga je Justinijan II pokušao uhapsiti, a što je spriječeno ustankom lokalnog stanovništva. U [[Hispanija|Hispaniji]] je, međutim, [[vizigotizapadni Goti|vizigotski]] kralj [[Vitica|Wittiza]] natjerao [[Osamnaesti sabor u Toledu]] da pristane na odluke sabora, a zbog čega su ga napadali kasniji kroničari.<ref name="Collins">Collins, 19.</ref> [[Fruela I od Asturije]] je za svoje vladavine (757–68) ukinuo tu odluku.<ref name="Collins"/>

Pravoslavne crkve Trulski sabor odluke smatraju kanonima prethodna dva (Petog i Šestog vaseljenskog) sabora odnosno osnovama svog kanonskog prava. Iako su ga pojedini crkveni velikodostojnici na Zapadu prihvatili ili o njima povoljno govorili ([[Beda Uvaženi]], [[hadrijan I.|papa Hadrijan I]]), današnja [[Katolička crkva]] ga ne smatra [[ekumenski sabor|ekumenskim saborom]] odnosno autoritetom.