Maronitska crkva – razlika između verzija

'''Maronitska crkva''' je jedna od [[Istočne katoličke crkve|Istočnih katoličkih crkava]]. Osnivač maronske crkve je bio sveti [[Ma­ron Si­rij­ski]] koji je živeo krajem 4. i početkom [[5. vekvijek|5. veka]]a, a prvi [[patrijarh]] maronske crkve je bio [[Jovan Maron]], koji je postavljen u kasnom [[7. vekvijek|7. veku]]u. '''Maroniti''' danas predstavljaju jednu od glavnih verskih grupa u [[LibanLibanon|Libanu]]u. U Libanu postoji verska podela funkcija po kojoj je predsednik Libana uvek maronit.

Nakon razaranja [[JerusalimJeruzalem|Jerusalima]]a [[70]]. [[Antiohija]] je postala centar hrišćanstva. Maron je bio monah, koji je u 4. veku napustio Antiohiju i vodio je asketski život oko reke [[Oront]]. On je imao mnogo sledbenika. Kada je Maron umro njegovi učenici su izgradili manastir i stvorili jezgro maronitske crkve. Maroniti su sledili verovanja prema [[ČetvrtiHalkedonski Vaseljenski Saborsabor|Četvrtom vaseljenskom saboru u Halkidonu]] [[451]]. [[Monofizitstvo|Monofiziti]] su poklali 350 monaha u Antiohiji, pa su maroniti pobegli u planine [[LibanLibanon|Libana]]a. Nakon stradanja patrijarha iz Antiohije [[602]]. maroniti su ostali bez vođe, a u to vreme trajao je veliki rat Vizantije i Persije. U tom haosu Maroniti su izabrali vlastitog patrijarha [[Jovan Maron|Jovana Marona]] [[685]]. I pravoslavni i katolici su smatrali da su maroniti uzurpirali prava.

Nakon muslimanskog osvajanja [[Sirija|Sirije]] maroniti su poravili odnose sa [[VizantijaВизантијско царство|Vizantijom]]. Dobili su političku i vojnu pomoć. Međutim muslimanski vladari su se žestoko osvetili, da je maronitima zapretilo istrebljenje. Sklonili su se u planine Libana. Od [[685]]. su bili izolovani od ostalog hrišćanskog sveta. Izabirali su svoje patrijarhe. Hrišćani su optuživali maronite da su prihvatili monofizitsku jeres.

Za vreme [[Krstaškikrižarski ratovi|krstaških ratova]] [[križarski ratovi|krstaši]] su ponovo otkrili maronite u planinama blizu [[Tripoli (Liban)|Tripolija]]. [[Raymond IV od Toulousea|Rejmond Tuluški]] je nakon [[osvajanje Jerusalima|osvajanja Jerusalima]] opsedao Tripoli. Maroniti su u 12. veku pomagali krstaše i potvrdili su [[1182]]. da pripadaju katolicizmu. [[Papa]] je s druge strane priznao nezavsnost njihova patrijarhata. Kada su muslimani ponovo pobedili krstaše usledilo je [[1291]]. etničko čišćenje u krstaškim državama. Maroniti su skupo platili saradnju sa krstašima. [[Mameluci]] su poveli [[džihad]] i pobili su mnoge hrišćane i uništili im ljetinu i kuće.

Maroniti su nastavili održavati veze sa [[Rim]]om. U Rimu je uspostavljen maronitski koledž. Nakon poraza [[Mameluci|Mameluka]] [[Otomansko Carstvo|Osmansko carstvo]] je preuzelo Liban, ali nije se mnogo brinulo o Libanu, tako da su Libanom vladali [[Druzi]] od [[1585]]. do [[1635]]. Za vreme Druza za Maronite je bila mnogo bolja situacija. Osmansko carstvo nije bilo više spremno da toleriše islamskog jeretičkog vođu Druza, pa su porazili Druze [[1635]]. Usledio je ponovo period etničkog progona u kome su stradali deseci hiljada hrišćana. [[Francuska]] je [[1638]]. zapretila intervencijom Osmanskom carstvu u slučaju daljnjih progona hrišćanskog stanovništva. Osmansko carstvo je predalo vlast lokalnim Druzima, da bi izbegli francusku intervenciju. Kada je Evropa ratovala za vreme [[Napoleon]]a Osmansko carstvo je potaklo Druze i druge muslimane protiv Maronita. Oko [[1860]]. Maroniti i [[Druzi]] su se sukobili nakon dolaska kurdskih džihadista. [[Sultan]] je iskoristio maronitsku reakciju kao izgovor za novi progom Maronita. Francuska je zapretila Porti, pa su se džihadisti povukli. Međutim sultan je nastavljao da podržava vlast Druza, pa Maroniti dižu ustanak [[1866]] protiv Davud paše. Maronitima je stigla u pomoć evropska flota, pa je nakon bomnardovanja i evropske invazoje paša pobegao. Za vreme francuskog mandata nad Libanom [[1920]]. maroniti su dobili autonomiju i osigurali su svoju poziciju u nezavisnom [[LibanLibanon|Libanu]]u [[1943]]. Tokom francuske uprave bili su privilegovani. Bili su jedna od glavnih frakcija libanskog građanskog rata.

Na čelu maronitske crkve je maronitski patrijarh od Antiohije. Kada se izabere novi patrijarh on traži pričest od pape i na taj način održava veze sa katoličkom crkvom. Dele istu doktrinu sa [[katolicikatoličanstvo|katolicima]]ma, ali imaju vlastitu liturgiju i hijerarhiju. Liturgijski jezik je [[sirijski jezik|sirijski]]. Sveštenici i biskupi se mogu ženiti, međutim njihovi sveštenici u Americi se moraju držati celibata.