Mani – razlika između verzija

'''Mani''' (ili '''Manihej'''; oko [[216]].-[[276]].) je bio filozof, [[svirač]], slikar, lekar i prorok, rodom iz [[Seleukija|Seleukije]] kod [[Ktesifon]]a, tadašnje prestonice [[PersijaPerzija|Persije]] (odnosno [[SasanidskoSasanidska carstvoMonarhija|Sasanidskog carstva]]). Smatra se osnivačem [[Manihejstvo|manihejstva]].

Mani je sebe opisivao kao "učenika [[Isus Hrist|Isusa Hrista]]", ali ga je hrišćanska crkva zbog njegovog učenja odbacila kao [[jeretikhereza|jeretika]]a. Po Manijevom učenju od praiskona postoje dva uzajamna nezavisna počela, dobro i zlo, te se njegovo učenje kvalifikuje kao [[dualizam]]. [[Bog]] je tvorac duhovnog sveta a [[materija|materiju]] je stvorilo [[zlo]] biće. Tako je [[svjetlost|svetlost]] zatvorena u ljudsko telo. Zato je došao spasitelj Isus, koji je učio ljude kako da se izbave.

Svrha postojanja čoveka je oslobođenje duha iz telesnih okova. Čovek je dužan da čuva čistotu svoje duše kroz uzdržavanje kako bi malo po malo iz materije oslobodio božansku suštinu koja je u njemu zatvorena. Bog je u tu svrhu u pomoć ljudima slao proroke u učitelje: Noja, Avraama, Isusa, a među njima je i Mani. Manijevo učenje je služilo kao snažna inspiracija raznih [[gnosticizam|gnostičkih]] i hrišćanskih zajednica. Manijeva religija se raširila po čitavoj severnoj Africi uz Sredozemno more sve do Španije. Čuveni crkveni otac [[augustin|sveti Avgustin]], pre nego što se obratio, bio je devet godina manihejac.

Preko Manijevih učenika su sačuvana mnoga [[apokrifапокриф|apokrifna]]na hrišćanska dela, poput [[TominoEvanđelje jevanđeljepo Tomi|Tominog jevanđelja]], koja bi inače bila izgubljena.